Pozwólcie się budować w jedności
Kiedy święty Paweł mówi: «Ciała wasze są członkami Chrystusa» to co innego chciałby powiedzieć, jeśli nie to, że nasze ciała, złączone z głową, którą jest Chrystus, tworzą razem jedną świątynię, świątynię Bożą?
zdjęcie: wikipedia.org
2014-11-09
Rok A
J 2, 13-22
Dziś Kościół obchodzi święto poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, katedry diecezji rzymskiej. Na początku swego istnienia prześladowany Kościół, nie mógł budować świątyń. Kult więc miał miejsce w prywatnych posiadłościach pierwszych chrześcijan lub w katakumbach na grobach męczenników. Trzeba było doczekać panowania rzymskiego cesarza Konstantyna. Cesarz Konstanty był pierwszym chrześcijańskim władcą. Erygował on w 313 roku «edykt mediolański», pozwalający na swobodę wyznania dla wierzących w Jezusa Chrystusa. W ten sposób zakończyła się epoka prześladowań pierwotnego Kościoła. Chrześcijanie mogli zatem budowć świątynie i w nich sprawować kult. Bazylika Świętego Jana na Lateranie została zbudowana przez pobożnego władcę na miejscu kompleksu pałacowego, zwanego «Laterani». Pierwotnie zwana była Bazyliką Świętego Zbawiciela, a w 324 roku została poświęcona przez papieża Sylwestra I.
Uroczystość Wszystkich Świętych dała nam zakosztować radości Kościoła chwalebnego, a dzień drugiego listopada, zwany dniem zadusznym, przypomniał nam o istnieniu czyśca-to znaczy Kościoła cierpiącego. Dzisiejszej niedzieli świętujemy istnienie naszego «ziemskiego» Kościoła, którego jesteśmy częścią: Kościoła walczącego.
Jesteśmy więc dziś w sposób szczególny złączeni w wielkiej komunii radości z diecezją rzymską, świętując jej i naszą, pierwszą katedrę Kościoła Powszechnego, «katedrę-matkę» wszystkich katedr i kościołów świata.
Trwajmy w dziękczynieniu za dar konkretnej świątyni, w której możemy sprawować liturgię, ku chwale Bożej, do której możemy się udać według naszego pragnienia. W wielu częściach naszgo globu, chrześcijanie nie mogą udać się na niedzielną Eucharystię, nie mogą trwać wspólnie na modlitwie. Wiara w Jezusa Chrystusa jest publicznie zakazana w wielu krajach świata, a świątynie chrześcijańskie są profanowane. Ale czy sama świątynia, jako miejsce kultu jest niezbędną do tego, by wierzyć w Boga? Kościół jest wspólnotą wierzących w zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa i właśnie jako taka gromadzi się w Świątyni Pańskiej. Wiara w Trójjedynego Boga, jest sercem odprawianej w niej świętej liturgii. Nasze uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii jest więc świadectwem naszej wiary i naszego pragnienia w budowaniu wspólnoty Kościoła.
Tak jak i w przypadku prześladowanych chrześcijan niemających możliwości sprawowania kultu, tak i w cierpiących członkach Mistycznego Chrystusowego Ciała, których choroba czy też kalectwo, nie pozwalają na udanie się do parafialnego Kościoła uświadamiają nam istnienie «duchowej świątyni». Każdy, kto przyjął sakrament Chrztu Świętego, jest częścią Mistycznego Ciała, którego Głową jest Chrystus.
«Kiedy święty Paweł mówi: «Ciała wasze są członkami Chrystusa» to co innego chciałby powiedzieć, jeśli nie to, że nasze ciała, złączone z głową, którą jest Chrystus, tworzą razem jedną świątynię, świątynię Bożą? Razem z ciałem Chrystusa nasze ciała są tą świątynią… Pozwólcie się budować w jedności, aby nie popaść w ruinę, będąc rozdzieleni». Chciejmy przyjąć jako słowo zachęty ten komentarz świętego Augustyna, do nawiedzania naszych parafialnych świątyń i do udziału w tworzeniu żywej świątyni, którą jest Kościół.
