Drodzy Chorzy! (styczeń 2015)
Przeżywane przez Was duchowe ubóstwo związane z cierpieniem fizycznym jest okazją, aby jednocząc się z Jezusem, przybliżać innym Królestwo Boże.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2014-12-29
Zbliżające się Święta Bożego Narodzenia są okazją, aby zatrzymać się nad tajemnicą Bożej Miłości w naszym życiu. Przeżywając samotność serca, cierpienie fizyczne i duchowe, szukamy intuicyjnie ciepła i miłości w samym Bogu, szukamy oparcia w Nim oraz w drugim człowieku. Zwłaszcza czas świąteczny jest okazją, aby pomedytować nad znaczeniem Wcielenia Syna Bożego w naszym życiu, w przeżywaniu duchowego, czy też materialnego ubóstwa.
Spójrzmy na samego Jezusa oraz na Jego ubóstwo. Ubóstwo Groty Betlejemskiej nie było dla Niego dopustem Bożym, czy też nieszczęściem, ale najlepszym punktem wyjścia dla misji, którą otrzymał od Ojca. Jezus objawił się w Betlejem najpierw maluczkim i ubogim – pasterzom. Ich wybrał, w nich miał swoje szczególne upodobanie; oni stali się pierwszymi zwiastunami Dobrej Nowiny. Przypomnijmy słowa św. Pawła: „Bóg wybrał bowiem to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga” (2 Kor 1, 27-29).
Bóg wybiera to, co słabe
Pedagogia działania Boga, który wybiera „to, co głupie w oczach świata”, stale powtarza się w historii ludzkości i w naszym życiu. W bieżącym numerze przywołujemy historię życia św. Bernadetty. Słusznie kojarzymy ją z Lourdes i z objawieniami, czyli ze szczególnym Bożym wybraniem, którego doświadczyła. Bernadetta była tego świadoma, niemniej postrzegała ten wybór jako konsekwencję swojej głębokiej ignorancji. „Jeżeli Święta Dziewica wybrała mnie – tłumaczyła – to dlatego, że byłam najbardziej niewykształconą. Gdyby znalazła gorszą ode mnie, wybrałaby ją”. Materialne i duchowe ubóstwo Bernadetta przeżywała do końca swojego ukrytego życia. Realizowała duchowość Apostolstwa Chorych, ofiary cierpienia w sposób heroiczny i zakryty przed „oczyma świata”.
Drodzy Chorzy! Przeżywane przez Was duchowe ubóstwo związane z cierpieniem fizycznym jest także okazją, aby jednocząc się z Jezusem, przybliżać innym Królestwo Boże. Wielu z Was realizuje tę duchowość z głęboką wiarą, w pogodzie ducha, znosząc różne przeciwności (w 2014 roku ponad stu siedemdziesięciu chorych z całej Polski podjęło decyzję wstąpienia do wspólnoty Apostolstwa Chorych). Chciałbym Wam z serca podziękować za tę drogę, za Waszą modlitwę i ofiarę cierpienia. Wielu z Was objęło także duchową opieką kapłanów oraz misjonarzy.
Ratunek w Niepokalanej
Powróćmy jeszcze na chwilę do czasu objawień Matki Bożej w Lourdes. Niepokalana Dziewica ukazała się Bernadetcie w czasie, kiedy Francja boleśnie doświadczała konsekwencji zawieruchy rewolucji niszczącej to, co uświęciła przez wieki Tradycja chrześcijańska. Chodziło nie tylko o dewastację pięknych świątyń, ale przede wszystkim o odrzucenie wiary chrześcijańskiej. Matka Boża szukała drogi, aby pomóc ludziom i wybrała 14-letnią dziewczynę w miejscu dalekim od wpływów politycznych, w miejscu jakby zapomnianym przez wielkich tego świata. To był dobry punkt wyjścia do powrotu do Boga. Dzisiaj Lourdes jest szczególnym świadectwem objawiania się miłości Boga zwłaszcza wobec cierpiących.
Wracając do naszych czasów, zobaczmy, że obecnie również grozi nam zalew cywilizacji niszczącej to, co uświęcone jest wielowiekową Tradycją chrześcijańską. Zanika wartość rodziny, rodzi się coraz większa niechęć wobec Kościoła, zabieganie o sprawy doczesne wypiera troskę o własne zbawienie i zbawienie bliskich. Jak w XIX wieku w Lourdes, tak i dzisiaj w Polsce ratunek odnajdujemy w Niepokalanej. Ona poprzez Bernadettę uczy nas oparcia się na Bogu, zaufania Mu zwłaszcza w trudnych chwilach życia oraz odkrycia Jego obecności w tym, co kruche, odrzucone przez świat, w każdym cierpieniu człowieka. Pokazuje nam tę drogę Ojciec Święty Franciszek, który wzywa do radosnego głoszenia Ewangelii w pochyleniu się nad człowiekiem cierpiącym.
Z chorymi i dla chorych
W wielu miejscach w naszej Ojczyźnie, w Kościele, owo pochylenie się nad ludzką biedą dokonuje się w różnoraki sposób. To rodzi wielką nadzieję na przyszłość. Troska o chorych, niepełnosprawnych, bezdomnych – najczęściej zakryta przed „oczyma tego świata” – jest szczególnym znakiem obecności Boga i Jego błogosławieństwem. W tę pomoc wpisują się także działania Sekretariatu Apostolstwa Chorych. W 2014 roku dzięki współpracy z parafiami, zakładami opieki leczniczej i szpitalami udało się zorganizować 29. Dni Chorego. Dzięki tej współpracy mógł się urzeczywistnić wymiar służebny i eklezjalny troski o człowieka potrzebującego. Im więcej osób i instytucji zaangażowanych jest w pomoc człowiekowi, tym bardziej dostrzegamy piękno Kościoła katolickiego. Nieraz potrzeba bardziej otworzyć się na łaskę Boga i włożyć więcej ludzkiego wysiłku, by powszechność Kościoła wzięła górę nad indywidualizmem.
W 2014 roku dzięki inspiracji Sekretariatu Apostolstwa Chorych udało się także przeprowadzić pięć tur rekolekcji: trzy – dla chorych oraz dwie – dla służby zdrowia. 5 lipca, w przeddzień wspomnienia Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, odbyła się na Jasnej Górze 49. Ogólnopolska Pielgrzymka Chorych, podczas której zostało odczytane oświadczenie Sekretariatu Apostolstwa Chorych w sprawie klauzuli sumienia lekarzy. Zaś 26 sierpnia, w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej, odprawiłem w tym samym miejscu Mszę Świętą w intencjach Apostolstwa Chorych. Dziękuję wszystkim, którzy zaangażowali się w pomoc w przeprowadzeniu tych inicjatyw duszpasterskich, służących dobru duchowemu ludzi chorych, niepełnosprawnych i starszych wiekiem.
Pamiętamy także o międzynarodowej konferencji naukowej pt. „Wiara i miłość wobec bólu duszy”, która odbyła się na początku roku w Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego z okazji XXII Światowego Dnia Chorego. Jej owocem jest książka „Cierpienie – tajemnica i wyzwanie” wydana pod redakcją ks. Antoniego Bartoszka.
Prowadzi nas Bóg
Pragnę także wyrazić wielkie podziękowanie pracownikom i współpracownikom Sekretariatu za ich zaangażowanie zarówno na polu redakcyjnym, jak i administracyjnym, w wydawanie miesięcznika „Apostolstwo Chorych” oraz prowadzenie strony internetowej. Dziękuję im za towarzyszenie chorym przez korespondencję. Dziękuję także wszystkim prenumerującym miesięcznik, zarówno instytucjom (parafiom, domom pomocy społecznej, szpitalom itp.), jak i indywidualnym prenumeratorom. Dzięki Wam ponad 37 tysięcy chorych w Polsce i za granicą może otrzymać nasz miesięcznik. „Apostolstwo Chorych” jest nieraz dalej przekazywane z rąk do rąk, by inni mogli zapoznać się z treściami tam zawartymi. Przy tej okazji pragnę także wyrazić podziękowanie za wszystkie ofiary materialne składane na rzecz Apostolstwa Chorych; one umożliwiają prowadzenie Sekretariatu, wydawanie miesięcznika, prowadzenie strony internetowej oraz wspomaganie potrzebujących.
Wymienione wcześniej inicjatywy duszpasterskie i redakcyjne ukazują znaki Bożego prowadzenia tego dzieła oraz wstawiennictwo Matki Najświętszej. Chcemy Go uwielbiać za tę obecność, okazywane nam Miłosierdzie i jednocześnie nadal pokornie prosić o błogosławieństwo i dalsze kierowanie Apostolstwem Chorych. Apostolstwo wypływa z Kościoła i Jemu służy.
Drodzy Chorzy! W imieniu wszystkich pracowników Sekretariatu Apostolstwa Chorych z okazji Świąt Bożego Narodzenia pragnę Wam złożyć serdeczne życzenia nieustannego zachwytu nad Wcieleniem Syna Bożego, przychodzącego w ubóstwie Groty Betlejemskiej oraz opieki Niepokalanej, pochylającej się nad każdym cierpiącym i opuszczonym. Zapraszam wspólnotę Apostolstwa Chorych na Adorację przy Bożym Żłóbku do Bazyliki Ojców Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach 25 stycznia 2015 roku; o godz. 14.00 odbędzie się Msza Święta, której przewodniczyć będzie Ksiądz Biskup Marek Szkudło; po Mszy Świętej nabożeństwo lourdzkie.
Zobacz całą zawartość numeru ►
