Bóg patrzy na serce
Szkoła modlitwy. Dziś w Szkole Modlitwy będziemy świadkami dwóch modlitw; najpierw udręczonej Anny, potem, po latach jej wymodlonego syna Samuela. Pomyślmy jak modlitwa uobecnia Boga i wzrusza Jego ojcowskie Serce, czyniąc cuda w sercu i życiu ufających Mu ludzi.
zdjęcie: www.backgrounds.hd
2015-07-31
Modlitwa Anny 1 Sm 1, 1-2. 4-10
Anna
Spójrz, Panie, na smutek swojej służebnicy.
Wejrzyj na moje łzy i wysłuchaj modlitwę zbolałego serca.
Łzy są świadkami mojego poniżenia,
ale modlitwa jest ufnością, Panie,
i wbrew nadziei – nadzieją.
Kapłan Heli
Kim jesteś, kobieto?
Wydaje się, że jesteś pijana!
Anna
Owszem, jeśli można być pijaną łzami,
upić się nieszczęściem i bólem zalegającym w sercu.
Kapłan Heli
Nagrodzona jest twoja ufność, wierna służebnico.
Twoja modlitwa, płynąca z nieszczęśliwego serca,
poruszyła serce Boga,
i będzie spełniona Twoja prośba,
bo wysłuchał Pan Twojej pokornej modlitwy,
przyjął Twoje uniżone wołanie.
Anna i Elkana, mąż Anny
O Niech zatem będzie błogosławiony Pan,
przez którego łaskę
przyniosła owoc nasza życiodajna miłość.
Niech będzie błogosławiony w tym dziecku, synu,
przecież naszym, ale także Jego:
danym nam, wybłaganym żarliwą modlitwą,
lecz poczętym i zrodzonym z naszej wiernej miłości,
w której jako jedno ciało,
jesteśmy Jego narzędziem.
Dziękujemy Ci, Panie,
za Twoje – i nasze – dziecko,
za Twojego – i naszego – syna.
Nazwiemy go Samuel, co oznacza „Bóg wysłuchał”,
bo jest dzieckiem miłości i modlitwy.
Dlatego będzie oddany Panu na służbę modlitwy i miłości.
Modlitwa Samuela 1 Sm 1, 21-28
Zapada noc nad światem. Zapada noc nad przybytkiem Pana w Szilo. Znużony kolejnym dniem służby i modlitwy zasypia sługa Jahwe, kapłan Heli. Do snu kładzie się sługa Helego, wymodlony w przybytku przez matkę, oddany do służby w przybytku przez matkę i ojca – młodziutki Samuel.
Głos
Samuelu! Samuelu!
Samuel
Jakaż to sprawa pośrodku nocy poruszyła mojego pana, sługę Boga?
Oto jestem!
Heli
Dziecko drogie, jakieś przywidzenie albo sen niespokojny
zakłócają nam nocny spoczynek.
Nie wzywałem ciebie.
Samuel
Niesłychane. Głos był tak wyraźny, tak jasny, tak mocny…
Któż jednak miałby mnie wołać,
skoro nie wołał mnie Heli?
Jeszcze nie poznał chłopiec tej świętej Obecności, w którą wszedł, zamieszkując w przybytku. Jeszcze nie poznał tego Głosu, który już wkrótce stanie się najważniejszym Głosem jego życia: Głosem, którego będzie słuchał; Głosem, który nauczy się rozumieć; Głosem, za którym pójdzie; Głosem, któremu będziesz okazywał posłuszeństwo i wierność.
Głos
Samuelu! Samuelu!
Samuel
Teraz na pewno woła mnie Heli, mój dobry pan.
Głos jest wyrazistszy, wołanie naglące, sprawa z pewnością nie cierpiąca zwłoki!
Heli
I teraz nie wołałem cię, synu.
Idź: oby spokój powrócił do twojego niespokojnego serca,
które nie może tej nocy zaznać ukojenia.
Dobrej nocy, Samuelu.
Helego niepokoi niepokój tej nocy. Nie może to być niepokój serca chłopca, dobrego i prostego, nie znającego jeszcze niepokojów świata. Jakaż więc przyczyna kradnie mu sen i pozbawia ich odpoczynku…
Głos
Samuelu!
Samuel
Oto jestem, ojcze.
Wiem, że mnie wołałeś!
Heli
Nie wołałem cię, synu. Nie ja!
Gdy więc po raz trzeci obudzi cię ten natarczywy głos,
wtedy wstań,
jak staje żołnierz przed dowódcą i sługa przed panem,
i powiedz: Mów, Panie!
Heli już wie, że to się stanie; wie, że się to stać musi; już wie ponad wszelką wątpliwość, że tak właśnie będzie. Heli wie – i jest pełen zdumienia – że to Pan chce być Głosem dla Samuela, chce być światłem w Samuelu i Głosem przez niego.
Głos
Samuelu! Samuelu!
Samuel
Mów, Panie! Sługa Twój słucha!
Upodobał sobie Pan w sercu młodziutkiego Samuela, który był dzieckiem Bożej Obietnicy, owocem zarazem miłości i modlitwy, i wybrał go, by mówił – jako głos Głosu, i działał – jako narzędzie odwiecznej Miłości.
I stał się Samuel modlitwą samą – sługą i narzędziem dialogu, w którym Pan przynosi światu Siebie, a świat wznosi się do Pana.
Zobacz całą zawartość numeru ►
