Postawa służby, a królestwo Boże

Rok A
Mk 10, 35-45

W tę dwudziestą dziewiątą Niedzielę zwykłą kończy się Tydzień Misyjny. Niedziela ta jest zaproszeniem dla każdego wierzącego do dawania świadectwa o wierze w Jezusa Chrystusa. Na wiele sposobów możemy głosić, że „Jezus jest Panem!” Najskuteczniejszym sposobem głoszenia Dobrej Nowiny jest jej głoszenie całym naszym życiem: postawą służby wobec bliźniego. Jak dobry pedagog, takiej właśnie postawy służby uczył swych uczniów Jezus. Co więcej ukazał ją swym życiem.

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam o tym że Apostołowie, nie od razu potrafili przyjąć i zrozumieć Jezusowe przesłanie. Apostołowie Jakub i Jan pragnęli otrzymać pozycję najbliższych współpracowników w królestwie Bożym, o którym Jezus wielokrotnie mówił. Dla Apostołów pełnia królestwa Bożego jest w Jezusie. Nie jest to mylne przeświadczenie, jednak wizja Królestwa, jaką mieli Apostołowie nie była wizją Jezusa. Dlatego też Jezus wielokrotnie obalał taką koncepcje. «Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twej stronie». Jan i Jakub proszą o honorowe i zaszczytne miejsce w królestwie Bożym. Dla Apostołów, jak i dla każdego z Żydów, przyjście Mesjasza na świat, łączyło się z niepodległością Palestyny - Królestwa Izraela, w którym rządy będzie pełnił tak oczekiwany Mesjasz. «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczonym? „Możemy” – odpowiedzieli pewni siebie Jakub i Jan. Kielich i chrzest, o którym mówi Jezus, to Jego Męka i Śmierć na krzyżu. Odpowiadając na postawione pytanie Apostołowie nie realizują powagi i znaczenia słów Jezusa. Zgadzając się na taki sam los co Jezus, zupełnie nieświadomie Jan i Jakub zgadzają się na mączeństwo. «Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie». Słowa Jezusa są zapowiedzią męczeństwa Apostołów. Jakub, jako pierwszy z grona Apostołów, oddał życie dla imienia Jezusa. Dowiadujemy się o jego męczeńskiej śmierci z Księgi Dziejów Apostolskich (12,2): «Ściął (Herod) mieczem Jakuba, brata Jana… ». Jan natomiast, jako jedyny z Dwunastu, według Tradycji, dożył sędziwej starości. «Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostaną się one tym, dla których zostało ono przygotowane». Przypomnijmy sobie… W chwili ukrzyżowania Jezusa, kto znajdował się po Jego prawicy, a kto po Jego lewicy ? Dwaj łotrzy! «Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie z wami». Jezus ukazuje aspekt władzy w sposób negatywny, aby podkreślić inność, a zarazem i nowość w sposobie rządzenia. Ludzkie rządy i ludzka władza przemijają wraz z upływem ich kadencji. Władza, którą posiada Jezus nie przemija, ale trwa na wieki. Rodzi się więc w nas pytanie o to, jaka jest władza Jezusa? Odpowiedź daje nam Jezus w słowach: «Lecz kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu» Słowa Jezusa są bardzo radykalne. Bycie wielkim dla Jezusa jest związane z postawą służby, nie z postawą dominacji. W wieczerniku poprzez gest umycia nóg, Pan Jezus ukazał Apostołom, kim dla nich jest: Pokornym Sługą Pańskim, który przyszedł na ten świat nie po to, by Mu służono, lecz aby służyć. Chrześcijańska wizja władzy wiąże się więc z postawą służby Jezusa Chrystusa. Służyć – to troszczyć się o dobro bliźniego w całkowitej darmowości i bezwarunkowości, to bycie nieustannie całym sobą w służbie Ewangelii, tak jak to czynił Jezus. Kontemplujmy, na kartach Ewangelii, Jezusa-Sługę, który samego siebie wydał za nas. Umocnieni Miłością Pana chciejmy przyjąć postawę służby, by w ten oto sposób ukazać prawdę o tym, że królestwo Boże pośród nas jest.

Autorzy tekstów, pozostali Autorzy, Rozważanie