Chorzy piszą do nas - listopad 2015
zdjęcie: canstockphoto.pl
2015-10-30
Choroba stawia człowieka w nowej sytuacji życiowej. Ulega zmianie jego dotychczasowa sytuacja egzystencjalna obejmująca warunki zdrowotne, materialne, mieszkaniowe czy rodzinne. U osoby chorej pojawiają się pytania dotyczące choroby, możliwości jej przezwyciężania oraz sensu doświadczanego cierpienia. Człowiek odkrywa, że choroba obejmuje nie tylko poziom cielesny i psychiczny, ale dotyka również wymiaru duchowego. Przeżywanie jej w sposób świadomy nadaje życiu wartość o wiele większą od tej, jaką może dać samo zdrowie.
Choroba może stać się szansą głębszego spojrzenia na sens życia i może stać się miejscem świętym, ponieważ jest terenem spotkania i zjednoczenia człowieka z Bogiem. Chory może postrzegać chorobę jako: nawiedzenie, działanie Opatrzności Bożej, doświadczenie i przyczynę opamiętania, naśladowanie Chrystusa, czas łaski, miłość Zbawiciela i krzyża, apostolstwo (...).
Choroba zmienia odniesienie człowieka do Boga i z pewnością przybliża go do Niego. Dla osoby chorej jest czasem odkrywania zbawczej woli Bożej oraz ćwiczenia się w pokorze i cierpliwości w znoszeniu ciężaru choroby. Człowiek uczy się jednoczyć z cierpiącym Zbawicielem, w miłości krzyża i w zaufaniu Bogu. Owoce z dobrze przeżytego cierpienia chorzy mogą ofiarować Bogu w łączności z cierpieniem Jezusa Chrystusa (...).
Przez modlitwę i wiarę osoba chora odnajduje pozytywne, duchowe wartości przeżywanej choroby i uczy się czynnej postawy. Przyjęte cierpienie staje się środkiem uświęcenia i skutecznego apostolstwa. Apostolstwo człowieka chorego dokonuje się wówczas, gdy przyjmując jakiś większy czy mniejszy krzyż, łączy go z Krzyżem Chrystusa i ofiaruje Bogu w dobrej intencji, na przykład za czyjeś nawrócenie. Apostolstwo pełni potrójne zadanie: znoszenie cierpień w cierpliwości; cierpienie w łączności z cierpiącym Chrystusem; ofiarowanie cierpień z Chrystusem w intencji innych ludzi oraz za potrzeby Kościoła (...).
Zaakceptowanie choroby i jej twórcze przeżywanie może prowadzić osobę chorą do praktykowania mądrości, miłości i dobra. Dzięki dobrze przeżywanej chorobie człowiek zdobywa zdolność do reagowania dobrem na zło, prawdą na fałsz, męstwem na zakłamanie czy miłością na nienawiść. Promieniuje na otoczenie i gromadzi wokół siebie innych z powodu pięknie przeżywanego człowieczeństwa. Czas choroby jest wówczas dla niego spotkaniem z miłosierdziem i łaską Bożą oraz ukazaniem Jego chwały.
FRAGMENTY LISTU SABINY URBANIAK
Zobacz całą zawartość numeru ►
