Zobaczyć, usłyszeć, dotknąć

Łk 1, 1-4; 4, 14-21

„Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.”

Za panowania króla Persji Cyrusa II Wielkiego, naród wybrany powrócił z niewoli babilońskiej do swych domostw w Palestynie. Została odbudowana świątynia jerozolimska. Z tej okazji kapłan Ezdrasz zgromadził „cały lud jak jeden mąż na placu przed Bramą Wodną”. Czytał on księgę Prawa Mojżeszowego „dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że cały lud rozumiał czytanie” i „uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa”, i „ cały lud (...) płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa”.

Tak uroczyste odczytanie ksiąg Prawa znajdziemy w księdze Nehemiasza, w pierwszym czytaniu dzisiejszej liturgii Słowa Bożego. Ujmujące jest przejęcie, z jakim naród żydowski wsłuchiwał się w odczytywane święte ksiągi. Postawa narodu wybranego, być może była umotywowana tym, iż nie przestrzeganie Prawa stało się dla niego powodem przesiedlenia i niewoli w Babilonie. Możemy więc uznać, że z jednej strony łzy zgromadzonych w Jerozolimie, były objawem uczucia żalu z powodu braku posłuszeństwa przykazaniom Bożym, ale też z drugiej strony łzy te mogły być spowodowane uczuciem radości z tego, iż dane im było usłyszeć słowa Prawa Mojżeszowego.

Przenieśmy się kilkaset lat po tym wydarzeniu do Nazaretu. W dniu szabatu Nazareńczycy zgromadzili się w miejscowej synagodze. Udał się też do niej Jezus, jako że przebywał właśnie w swym rodzinnym mieście. Poproszono Jezusa o odczytanie, według zwyczaju, fragmentu księgi natchnionego Pisma. Podano Jezusowi księgę Izajasza, by po jej odczytaniu dodał swój komentarz: „Rozwinąwszy księgę natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana.”

Oczy słuchających słów księgi, były utkwione w Jezusie. Co było tego powodem? Czy sposób w jaki Jezus odczytał słowa księgi? Najprawdopodobniej tak.Jest jednak jeszcze jeden powód tego, że słuchający Jezusa byli dosłownie „zawieszeni” na słowach fragmentu księgi Izajaszowej. Mieszkańcy Nazaretu wiedzieli o dokonywanych przez Jezusa znakach i cudach. Uzdrawiał On chromych, przywracał wzrok niewidomym, a niesłyszącym otwierał uszy; przywracał życie umarłym i uwalniał z mocy złego opętanych.

„Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”- ten krótki komentarz wypowiedziany przez Jezusa jest potwierdzeniem tego, że przeczucie słuchających Go mieszkańców Nazaretu jest prawdziwe. W Jezusie znajdują wypełnienie Prawa Mojżeszowego, jak i zapowiedzi prorockich. W Jezusie „Słowo staje się Ciałem”, niewidzialne staje się namacalnym. Jaka była kolejna reakcja zgromadzonych w synagodze? Dowiemy się o tym już w przyszłą niedzielę.

Chciejmy natomist zastanowić się jaka jest nasza wewnętrzna postawa, jaka jest nasza wiara kiedy głoszone nam jest w Słowo Boże podczas każdej Eucharystii? Słowa Jezusa są od 2000 lat aktualne, nie straciły one na wartości pomimo upływu czasu. Jednak czy my potrafimy każdego dnia usłyszeć je tak, jakbyśmy słyszeli je po raz pierwszy w życiu?

Prośmy Ducha Świętego, aby uczynił nasze serca otwartymi na Dobrą Nowinę, otwartymi na dobroć z którą Jezus przychodzi do każdego z nas. „Wszechmogący Bóg, w pewnym sensie, jak często wyciąga dłoń do ust naszych serc, tak często otwiera nasze zrozumienie i wpaja pokarm Pisma Świętego w nasze zmysły. A zatem karmi nas zwojem, gdy przekazując go nam otwiera nasze zmysły na Pismo Święte i wypełnia nasze myśli po brzegi jego słodyczą” (Święty Grzegorz Wielki).

Panie Jezu dotknij moich uszu, abym mogła usłyszeć. Dotknij moich oczu, abym mogła zobaczyć znaki Twego Miłosierdziaw moim życiu. Dotknij mojego serca, aby potrafiło karmić się Twoim Słowem.

 

 

Autorzy tekstów, pozostali Autorzy, Rozważanie