Zostawić wszystko

Łk 5, 1-11

Z dzisiejszej liturgii Słowa dowiadujemy się o tym, jakie osoby powołuje Pan Bóg do wypełnienia wyjątkowej misji głoszenia Bożego przesłania. Pierwsze czytanie mówi nam o powołaniu Izajasza jako proroka. W drugim czytaniu święty Paweł Apostoł daje świadectwo o zmartwychwstaniu Chrystusa; do tego dawania świadectwa został wybrany i posłany, jak i inni Apostołowie. Ewangelista opisuje powołanie przez Jezusa pierwszych uczniów.

Przypatrzmy się opisowi powołania Izajasza na proroka Pańskiego. Powołaniu temu towarzyszy wizja w której Izajasz widział „Pana, siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały przed Nim; Każdy z nich miał po sześć skrzydeł. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Bóg Zastępów”. Odpowiedzią Izajasza na widok niebiańskiej wizji są słowa: „Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pan Zastępów!”. Jeden z serafinów wziąwszy z ołtarza świątynnego węgiel, dotknął nim ust Izajasza i rzekł: „Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech”. Po czym usłyszał Izajasz głos Króla, Pana Zastępów: „Kogo mam posłać? Kto by nam poszedł?”. Odpowiedział Izajasz: „Oto ja, poślij mnie!”

Przejdźmy do drugiego czytania, jakim jest fragment Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian. Święty Paweł głosi młodej wspólnocie Kościoła kerygmę: Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Nawiązuje również do objawień Zmartwychwstałego Jezusa Apostołom. Świadczy również i o tej prawdzie, że i on sam widział Zmartwychwstałego Pana. Miało to miejsce na drodze wiodącej do Damaszku: „ ...olśniła go nagle światłość z nieba, usłyszał głos...”. Głos który usłyszał, był głosem Jezusa. Ten głos Zmartwychwstałego sprawił że Szaweł stał się Pawłem i to świętym Pawłem. O tym wydarzeniu i jego skutkach opowiada Apostoł w swym liście do Koryntian: „W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi. Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien nazywać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna”.

Ewangelista Łukasz opisuje spotkanie Jezusa z rybakami nad brzegiem jeziora Genezaret. Wielu ludzi przychodziło do Jezusa, by słuchać Jego nauki. Po nieudanym całonocnym połowie rybacy płukali swe sieci nad brzegiem jeziora. Niespodziewanie Jezus wsiadł do jednej z dwóch łodzi do nich należących. A gdy już skończył przemawiać do tłumu, powiedział do Szymona: Wypłyń na głębie i zarzućcie sieci na połów”. Szymon zarzucił sieci na słowo Mistrza z Nazaretu. Połów okazał się tak przeobfity że sieci zaczęły się rwać z nadmiaru ryb. „Widząc to Symon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: Odejdź ode mnie,Panie, bo jestem człowiek grzeszny (...) Lecz Jezus rzekł do Szymona: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.”

W każdym z tych trzech opisów możemy dostrzec wspólną cechę Świętego Piotra, świętego Pawła i proroka Izajasza. Łączy ich darmowość łaski Bożego wybrania. Pomimo ich słabości i ich grzeszności, zostali wezwani przez Boga Najwyższego. Liczy się ich gotowość i gorliwość z jaką będą wcielali Bożą Wolę w codzienności. Pamiętając o tym wydarzeniu, które tak radykalnie zmieniło ich życie, będą oni świadomi tego że właśnie dlatego i pomimo ich ludzkiej kruchości zostali wybrani. Pamięć ta utwierdzi ich na drodze, zwłaszcza gdy napotkają na niej przeciwności. Dla tej chwili w której spotkali Żywego Boga i o jej prawdziwości będą świadczyć aż po męczeństwo.

Pan Bóg nie ustaje w przeróżny sposób przemawiać i powoływać również i dziś: „Kogo mam posłać? Kto by tam poszedł?”. Prośmy Pana, by wielu było takich osób, które sercem wolnym i pełnym radości odpowiedzą: „Oto ja, poślij mnie!”

Autorzy tekstów, pozostali Autorzy, Rozważanie