«Weźmijcie Ducha Świętego»
Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku. Jak 2000 lat temu tak i dziś Jezus posyła swego Ducha wszystkim tym, którzy zapragną otworzyć swe serca na Tego «najmilszego z gości».
2016-05-15
J 20, 19-23
Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku. Jak 2000 lat temu tak i dziś Jezus posyła swego Ducha wszystkim tym, którzy zapragną otworzyć swe serca na Tego «najmilszego z gości».
Pojęcie «Duch» jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa Ruah - tchnienie, powietrze, wiatr. Duch Święty jako Trzecia Osoba Trójcy Przenajświętszej nie jest abstrakcją lub jakąś teorią. Duch Święty jest Osobą! Jest On współistotny Ojcu i Synowi i «z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę». Ten, który «mówił przez proroków», przemówił również przez Słowo, które Ciałem się stało - Jezusa Chrystusa. Również i dzisiaj Duch Święty przemawia do serc wierzących. Zstępując na nas napełnia On nas swymi siedmiorakimi darami, są nimi: 1.Dar mądrości - dar ten jest uczestniczeniem w mądrości Jezusa. Ktoś, kto został obdarowany ową mądrością potrafi patrzeć na świat oczyma Boga, dostrzega doczesność z perspektywy wieczności. 2.Dar rozumu – chrześcijanin obdarzony tym właśnie darem jest zdolny do wnikania w tajemnice Boże. 3. Dar rady – dzięki temu darowi, człowiek potrafi podejmować decyzje z punktu widzenia moralnego, zgodnie z Wolą Bożą. 4.Dar męstwa – jest siłą Ducha, której potrzebujemy szczególnie w trudnych sytuacjach życiowych. 5. Dar wiedzy – poprzez ten dar Duch Święty daje nam poznać prawdę o Bogu, prawdę o nas i otaczającym nas świecie. 6. Dar bojaźni Pańskiej – obdarzony tym darem, choć świadomy swej kruchości i wszechmocy Boga, trwa w Miłości Bożej. Świadomość ta strzeże nas przed popełnieniem grzechu ciężkiego. 7. Dar pobożności – to dar Bożego dziecięctwa. Mocą Ducha Świętego dane nam jest poznanie Ojcowskiej Miłości Boga. Możemy więc Boga Ojca nazywać bardzo czule, jak dziecko:«Abba! Tatusiu!».
Napełnieni darami Ducha Świętego, jesteśmy powołani do głoszenia «Kerygmy». Do świadectwa o tym, kim Pan Bóg jest w naszym życiu. Dary Boże po to są nam dane, byśmy naszym życiem głosili, od kogo one pochodzą i kto jest ich dawcą. Głosząc kerygmę głosimy prawdę o Bożej Miłości, prawdę o tym, że Bóg mnie kocha osobiście, i to pomimo mojej ludzkiej kruchości, którą jest grzech. Ale Jezus przyszedł na ten świat, by mnie odkupić z mojego grzechu, a nawet uwolnić mnie od śmierci wiecznej, przez swe ukrzyżowanie, pogrzebanie i zmartwychwstanie. W Duchu Świętym mogę wyznać że «Jezus jest Panem!» i w mocy tegoż Ducha konieczny jest mój osobisty wybór Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Kiedy już dokonałam tego fundamentalnego wyboru, Duch Święty posyła mnie podług danego mi charyzmatu do posługi we wspólnocie Kościoła - wspólnocie zbawionych.
Przyjdź Duchu Święty! Zstąp na nas i odnów w nas Twe Dary. A potem poślij i uzdolnij nas do głoszenia Ewangelii wszystkim narodom.
