Nie jestem godzień
«Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój»
zdjęcie: reproarte.com
2016-05-29
Łk 7, 1-10
Postawę wiary setnika, dowódcy armii rzymskiej, Jezus daje nam dziś za przykład godny do naśladowania. Ale czy poganin może być wzorem do naśladowania dla wierzących w Chrystusa? Paradoksalnie tak!
Rzymski żołnierz słyszał o uzdrowieniach, które dokonywał Jezus. A gdy zachorował sługa setnika, ten spontanicznie zwrócił się do Jezusa, prosząc o uzdrowienie swego sługi. Już sam fakt że troszczy się on o swego sługę, wskazuje na to, że jest on dobrym i wielkodusznym człowiekiem. «Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył... kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę» rzekła, wysłania do Jezusa przez setnika, starszyzna żydowska. Jak większość okupantów, tak i setnik mógł ciemiężyć okupowany żydowski lud, a jednak tego nie czynił. Nie tylko żywił szacunek do swej służby, ale również do okupowanej ludności. Szanował wyznawców judaizmu budując dla nich synagogę. Możemy więc uznać że postawa setnika jest godna pochwały,jak o tym też zaświadczyła starszyzna żydowska. Poganin godny w oczach poważanych mieszkańców Kafarnaum, jest kolejnym paradoksem, odejściem od obyczajów żydowskich. Setnik nie czuję się godnym, by osobiście przyjść do Jezus, a tym bardziej, by Jezus wszedł pod jego dach. Jednak nie uniżenie setnika jest godne pochwały, ale jego wiara w moc Jezus: «Lecz powiedz tylko słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony». Tę wiarę Jezus podziwia i daje za wzór dla zgromadzonych wokół Niego uczniów jak i mieszkańców Kafarnaum: « Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu». Jezus ukazuje że światło wiary w Jego boskość, nie jest zarezerwowana tylko i wyłącznie dla narodu wybranego, ale jest ona również dostępne i dla pogan. Co więcej wiara pogan może być większa od wiary Izraela. Jest to już zapowiedź głoszenia Dobrej Nowiny narodom pogańskim. « A gdy wysłani wrócili do domu, zastali sługę zdrowego» Jezus dokonał uzdrowienia sługi setnika, ze względu na jego wiarę. Przysłowiowa wiara czyniąca cuda jest jak najbardziej przyczyną dla której Jezus dokonał uzdrowienia.
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam prawdę o tym, że pomimo różnic kulturowych, możliwe jest harmonijne budowanie jedności. Poznajemy również prawdę o tym, że światłem Ewangelii jest wiara w Jezusa Chrystusa. Rozważając dzisiejsze Słowo Boże nie możemy «uciec» od kontekstu w którym żyjemy. Jak jest wiara mieszkańców naszej staruszki-Europy? Czy do wszystkich dotarło światło Ewangelii? Przypomnijmy o czym mówi dekret Soboru Watykańskiego II o działalności misyjnej Kościoła Ad Gentes Divinitus: «Kościół posłany przez Chrystusa, aby ukazywać miłość Bożą i zaszczepiać ją wszystkim ludziom i narodom, jest świadom tego, że ma jeszcze do wykonania wielkie dzieło misyjne. Albowiem dwa miliardy ludzi - a liczna ich z dnia na dzień rośnie - którzy tworzą wielkie i określone społeczności, zespolone trwałymi więzami życia kulturalnego, starymi religijnymi tradycjami, silnymi węzłami społecznymi, nie słyszało wcale albo prawie wcale radosnej nowiny ewangelicznej. Jedni z nich wyznają którąś z wielkich religii, dla innych zaś obca jest znajomość Boga, jeszcze inni wyraźnie przeczą Jego istnieniu, a nawet niekiedy zwalczają prawdę o istnieniu Boga. Aby móc ofiarować wszystkim tajemnicę zbawienia i życie przyniesione przez Boga, powinien Kościół wrosnąć w te wszystkie społeczności w taki sam sposób, w jaki Chrystus włączył się przez swoje wcielenie w pewne społeczne i kulturalne warunki ludzi, wśród których przebywał.»
