Niebieska księga imion
«Cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie»
zdjęcie: canstockphoto.pl
2016-07-03
Łk 10, 1-12. 17-20
Z dzisiejszej Ewangelii dowiadujemy się o radach i ostrzeżeniach, jakie Jezus daje swym uczniom, rozsyłając ich na misyjne żniwo. Uczniowie powrócili ze swej misji pełni radości. Jej powodem były dokonane za ich pośrednictwem znaki potwierdzające autentyczność ewangelicznego przesłania. Pełnym entuzjazmu uczniom Jezus ukazuje jedyny i prawdziwy powód do radości: ich imiona zapisane w niebie.
Na misyjne żniwo Jezus podzielił uczniów po dwóch w trzydziestu sześciu grupach. Głoszenie Dobrej Nowiny o królestwie Bożym nie jest samotniczą przygodą, lecz wspólnotowym wyzwaniem. Uczniowie nie wybrali siebie nawzajem, wyruszając w drogę, wybrał ich Chrystus. Z pewnością dzieliła ich różnica charakterów, temperamentów, byli oni na tyle różni od siebie, że mógł ich łączyć tylko cel: Królestwo Boże. Choć z ludzkiego punktu widzenia niewiele mogło ich łączyć, a ich spójność wydaje się niemożliwą, ich jedność skupia się właśnie wokół osoby Mesjasza - Mistrza z Nazaretu. Ich misja wydaje się również niemożliwą, z czysto ludzkiego punktu widzenia. «Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki». Słowa Jezusa mogą wydawać się surrealistyczne, a wynikające z nich powodzenie misyjne, wątpliwe. Owce pomiędzy wilkami, są obrazem kruchości uczniów, jak i przeszkód, które mogą oni napotkać. Jezus uprzedza siedemdziesięciu dwóch o wymaganiach jakie muszą oni spełnić, by nieść Jego imię wszędzie tam, gdzie On sam chciał się udać: «Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie». Powodzenie ewangelicznej misji związane jest z osobistym zaangażowaniem posłanych. Potrzeba wewnętrznej wolności od dóbr doczesnych jak i od nie służących sprawie królestwa Bożego przyzwyczajeń. Ot tak, jak choćby pozdrawianie napotkanych osób, które w kulturze semickiej może trwać bardzo długo. Jezus chce przez to ukazać, nieciepiącą zwłoki potrzebę głoszenia Ewangelii o zbawieniu wszystkim bez wyjątku i bez zwłoki, nie ma bowiem ani jednej chwili do stracenia. Posłani w imię Jezusa, są posłańcami pokoju, są oni «aniołami pokoju». Wolny, ubogi i niosący pokój Boży, oto profil doskonałego ucznia Chrystusowego. «Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże». Zadaniem ucznia Jezusa jest również pójście do wszystkich tych, którzy potrzebują dotknięcia łaską Bożą, ku osobom chorym. Autentyczność głoszonej Dobrej Nowiny, potwierdzana jest konkretnymi znakami, a przede wszystkim uwolnieniem od jakiejkolwiek formy zła fizycznego jak i duchowego, które może mieć wpływ na życie człowieka. Nie wszystkie miasta i miasteczka życzyły sobie niespodziewanych gości. Jezus przewidział i taką ewentualność. Uczniowie powrócili do Jezusa z sercami pełnymi radości mówiąc : «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają». A co na to Jezus? «Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i po skorpionach, i po całej potędze przeciwnika,a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie». Słowa Jezusa mogą wydawać się nam oschłe, wobec entuzjazmu siedemdziesięciu dwóch. Czy nie dokonali oni wielkich dzieł w imię Jezusa? Jezus idzie dalej, wypływa z uczniami na duchową głębie, ukazując im powód z którego powinna wynikać ich radość. Jest nią ich przynależność do Jezusa, od którego nikt ani nic nie może ich wydrzeć. «Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? – pisał święty Paweł do Rzymian - Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce na rzeź przeznaczone. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co [jest] wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.»
Panie, poślij robotników na żniwo wielkie. A kiedy już będą na Bożej roli, niech nie zapominają najważnieszego, że ich imiona zapisan są w Niebie
