Wybrać Jezusa
«Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem»
zdjęcie: wallpapercasa.com
2016-09-04
Łk 14, 25 – 33
W życiu każdego człowieka, bez względu na pochodzenie czy kolor skóry, przychodzą takie chwile, w których musi wybrać pomiędzy większym lub mniejszym dobrem. Bo w życiu każdego człowieka przychodzi moment na podjęcie ważnych decyzji. Dzisiejsza Ewangelia stawia nas przed wyborem, który jest naprawdę ważny w życiu chrześcijaniana. Jest nim wybór Jezusa na osobistego Pana i Zbawiciela. Owo pójście za Chrystusem nie dotyczy tylko i wyłącznie kapłanów i osób konsekrowanych. Każdy należący do wspólnoty Kościoła jest powołany do tego, by całym swym życiem naśladować Mistrza z Nazaretu. Bycie uczniem Chrystusowym wiąże się z radykalnym rozeznaniem, a nawet oderewaniem od tego wszystkiego co oddala od drogi Bożej.
Być może jest w nas jeszcze wiele mechanizmów obronnych, które nie pozwalają nam na wolny wybór Chrystusa. To lęk przed nieznanym, być może przed zerwniem z grzechem jak i od poczucia «bezpieczeństwa». W ostatnim czasie spotkałam osobę, która chce oddać swe życie Chrystusowi, ale... No właśnie, pojawiło się owo «ale», którego można kurczowo się trzymać jak przysłowiowy tonący. A Jezus czeka na jedno jedyne poruszenie twojego serca ku Niemu. Jezus cię zna, tak jak nikt inny nie może cię poznać. On zna twe radości i smutki i przyjmuje cię takim jakim jesteś, a nie takim jakim chciałbyś być. Usiądź, jak ów człowiek z Jezusowej przypowieści i zastanów się: czy możesz budować twe życie w prawdzie bez Jezusa? Czy pomimo wewnętrznej walki i buntów, chcesz opierać się przed obliczem Miłosiernego Boga?
Decyzję zaproszenia Jezusa do swego życia jest poważną decyzją, której nie powinno podejmować się bez wcześniejszego zastanowienia. I pamiętej że nie jesteś sam, masz braci i siostry w Chrystusie, którzy podobnie jak i ty podjęli decyzję pójścia za Chrytusem. Być może wydaje cię to dziś niemożliwym do zrealizowania, ufaj Jezusowi, On jest większy od twego serca. Bo niespokojne jest serce twoje, dopóki nie spocznie w Bogu - pisał w swych wyznaniach święty Augustyn. A za psalmistą chciej wyznać i ty: «Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę, nie tajna Ci moja istota» (Ps 139, 14-15).
