Przyjąć Boży siew
„Oto siewca wyszedł siać”
2017-07-16
I Rok czytań
Mt 13, 1-23
W ten wakacyjny czas być może dane nam jest podziwiać łany dojrzałego zboża, dojrzałego do żniwa. W tym kontakcie żywa jest Jezusowa przypowieść o siewcy. Choć dziś już mało spotykany jest siewca, o jakim mówi Jezus. Dzisiaj siewcę zastąpiły pojazdy zmechanizowane. Nie mniej jednak gest siewcy rzucający obficie ziarna zawiera w sobie wiele prawdy o Panu Bogu i pięknie mówi nam o Nim. Siewca wyszedł więc siać i siał obficie i na ślepo, nie dbając o to w jakie miejsce spadną ziarna. Bo siewca rzucał ziarna nie tylko na żyzną ziemię, ale i na miejsca w których ziarno nie mogło przynieść plonu. Czy tak nie czyni Pan Bóg wobec nas? Codziennie możemy usłyszeć Słowo Boże, a ziarno pada na glebę naszego serca. Jezus sieje swe Słowo obficie, bez względu na to czy ziemia naszego serca jest kamienistą, pokrytą cierniami, a może żyzną ziemią. Przypowieść o siewcy jest przypowieścią o hojności Boga wobec człowieka. Wszystko nam dał, nawet swój skarb najcenniejszy - Syna swego Jednorodzonego. Słowo stając się Ciałem, przyniosło plon najobfitszy. Poprzez swą śmierć ziarenko Słowa obumarło, aby trzeciego dnia Zmartwychwstać. Wszystko jest nam dane, aby Boże żniwo było obfite, ale bez mojego przyjęcia ziarna Słowa Bożego, bez mojej dyspozycyjności na działanie łaski Bożej, ziarno Boże nie przyniesie żadnego plonu. Chciejmy być jak owa ziemia, z której wyrosły złociste kłosy, zawsze dyspozycyjni, zawsze gotowi na przyjęcie Słowa Bożego.
