Po co nam świętowanie?
„… to szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu...”
2018-01-16
II Rok czytań
Mk 2, 23-28
Może czasem myślimy, że świętując Dzień Święty (naszą niedzielę a starotestamentalny szabat) świadczymy jakąś łaskę Bogu, że wypełniając Jego przykazanie robimy Mu przyjemność. Owszem, poświęcając ten dzień Panu okazujemy, że to On jest na pierwszym miejscu i nasze powszednie sprawy muszą ustąpić. Ale nie tylko o to chodzi. Chodzi przede wszystkim o miłość, Jego miłość! On wie, że to nam jest potrzebny „szabat”, On wie, że spotkanie z Nim napełni nas życiem, miłością, radością i pokojem - i chce to wszystko nam dać! To Jego miłość troszczy się, aby nie zabrakło nam sił, a tylko On jest naszą siłą.
Dając nam to przykazanie, Pan zaprasza nas do większej z Nim bliskości, do przylgnięcia do Niego, do karmienia się Jego Słowem i Jego Ciałem. On chce nas przytulić do Siebie, bo tylko On jest życiem, tylko On jest miłością.
Jeśli tak spojrzymy na to przykazanie, to nie będziemy roztrząsać, czy nasza praca w niedzielę już naruszyła, czy jeszcze nie naruszyła odpoczynku niedzielnego, ale będziemy radosnym sercem chwalić Pana i wykonywać to, co konieczne, czego domaga się prawo MIŁOŚCI bliźniego i siebie samego.
