Wątpienie nie jest grzechem...
Grzechem jest nie szukać odpowiedzi i nie rozwiewać wątpliwości.
Ks. Mateusz Krupa
zdjęcie: Loft Gallery
2018-09-03
II rok czytań
Łk 4, 16-30
Dzisiejsza ewangelia, mimo że może się wydawać, iż opisuje jedną z wizyt Jezusa w Nazarecie, tak naprawdę jest opisem Jego trzech wystąpień w rodzinnym mieście, które ewangelista Łukasz połączył w jedno opowiadanie. Widzimy bardzo dobrze, jak zmieniało się nastawienie współmieszkańców wobec Jezusa. Od zachwytu, poprzez zdziwienie i powątpiewanie, aż do oburzenia i próby zabójstwa.
Dla nas, jako postronnych obserwatorów, bardzo ciekawe jest patrzenie na to, jak zmienia się sposób odbierania Jezusa. Skąd takie zmiany nastrojów? Dlaczego krajanie Chrystusa zaczęli się do niego odnosić w sposób wrogi, mimo, że wcześniej Go podziwiali? Wszystko zależało od tego, co Jezus mówił. Dopóki Jego nauki podobały się ludziom, dopóki nie wchodził na tematy trudne, dopóty był akceptowany. Jednak w momencie, kiedy poruszał kwestie sporne, zaczął żydom udowadniać, że nie są pępkiem świata, że Bóg działał bardzo mocno także wśród innych narodów, to wywołał agresję wobec swojej osoby. Powiedział coś, co nie mieściło się żydom w głowach, więc odrzucili Jezusa i Jego naukę, zamknęli się tym samym na Pana Boga.
Również każdemu i każdej z nas może się zdarzyć, że jakaś prawda wiary będzie trudna do przyjęcia, jakaś sytuacja (chociażby zmaganie się z chorobą) będzie wydawała się zbyt trudna. W takim wypadku pozostają nam dwa wyjścia – albo jak żydzi obrazić się na Pana Boga, na Kościół, co - jak pokazuje dzisiejsza historia - nie jest najszczęśliwszym rozwiązaniem, albo prosić Pana Boga na modlitwie o pomoc w przyjęciu tej prawdy wiary. Korzystając z tego drugiego sposobu, pogłębiamy naszą relację z Bogiem i umacniamy naszą wiarę, bo wątpić nie jest grzechem, grzechem jest nie szukać odpowiedzi i nie rozwiewać wątpliwości, amen.
Wcześniejsze rozważania można znaleźć TUTAJ.
