„Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!”
Zdecydowana prośba, natarczywe żądanie? A może tęsknota za życiem z Bogiem?
zdjęcie: Loft Gallery
2019-05-07
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 6, 30-35
III tydzień Okresu Wielkanocnego
Jak żyli ojcowie na pustyni z codziennymi radościami i wieloma kłopotami, ale stale w Bożej Obecności, prowadzeni przez Niego – i mieli tego świadomość! A potem zwykłe życie w Ziemi Obiecanej zatarło wspomnienia cudów Bożej Obecności.
Może Jezus, który z mocą głosił miłość Boga, którego tak chętnie słuchały tłumy, do którego lgnęły dzieci, słabi, chorzy i wszyscy nieszczęśliwi także z powodu swoich grzechów – może On budził w nich tęsknotę za doświadczaniem Bożej Obecności? I tylko On mógł ugasić ich pragnienie i nasycić głód – Sobą, Swoim Ciałem, które daje ŻYCIE.
Był w moim życiu bardzo trudny czas rozterek, wyborów, słabości... Wiedziałam, że bez Jezusa nie dam rady, że tylko w Nim jest ŻYCIE. Miałam w sobie ogromne pragnienie Eucharystii, a jednocześnie czułam się taka niegodna... Codziennie byłam na Mszy Świętej, a poczucie grzeszności i niegodności walczyło z pragnieniem Eucharystii... Moje serce wołało: „Jezu, potrzebuję Cię, nie mogę bez Ciebie żyć!” To pragnienie zmuszało moje drętwe nogi, aby zaniosły mnie do ołtarza, do Źródła Życia.
Dziś błogosławię Pana za pokój serca, ale może warto przypominać sobie to pragnienie i wołać jak lud do Jezusa: „Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!”
