Cudowne rozmnożenie chleba
To jedno z niewielu wydarzeń, które opisują wszyscy czterej ewangeliści. Dlaczego było ono dla nich tak ważne?
zdjęcie: Loft Gallery
2019-08-05
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mt 14, 13-21
XVIII tydzień zwykły
W świecie, w którym żył Pan Jezus, podejście do jedzenia było zupełnie inne niż to, jakie obserwujemy w naszych czasach. Ziemia Święta była raczej biedną, częściowo pustynną krainą. Jej mieszkańcom głód często zaglądał w oczy, ich egzystencja całkowicie zależała od tego, czy plony były udane, czy połów był obfity, jeżeli nie to, groziła im śmierć głodowa. Jezus nakarmił kilkoma chlebami i rybami 5 tysięcy samych mężczyzn, co oznacza, że kobiet i dzieci było pewnie przynajmniej drugie tyle. Możemy sobie wyobrazić, jak wielka ilość pokarmu potrzebna była, żeby nakarmić taki tłum. Dla słuchaczy Chrystusa, właśnie ze względu na to, że sami często przymierali głodem, ten cud był chyba jednym z największych, jakich On dokonał.
Warto chyba zadać sobie pytanie o mój stosunek do dóbr otrzymanych od Pana Boga. Chyba nieczęsto się nad tym zastanawiamy, ale przecież to On utrzymuje świat w istnieniu, to On sprawia, że ziarno posiane przez rolnika wzrasta i daje plon. Wszystko, co mamy jest Jego darem. Pokarm, jaki dzisiaj każdy z nas spożył, każda kromka chleba, jest darem, jaki otrzymaliśmy od Dobrego Boga. Warto zrobić sobie mały rachunek sumienia – czy nie marnuję tego, co otrzymuję od Stwórcy. Nawet sobie nie zdajemy sprawy, jak wielkim grzechem jest wyrzucanie jedzenia przez jednych, podczas gdy drudzy nie mają go wcale. Warto też zapytać się dzisiaj, czy pamiętam o wdzięczności, o tym, żeby Panu Bogu podziękować za to, co otrzymuję od Niego każdego dnia.
