Bezgranicznie zawierzyć Jezusowi
Dzisiejsza Ewangelia pyta nas o głębię naszej wiary, na ile potrafimy zaufać i bezgranicznie zawierzyć Bożemu Słowu.
zdjęcie: Loft Gallery
2019-09-16
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 7, 1-10
XXIV Tydzień Zwykły
Cierpienie, tragedia – często zbliża ludzi do Boga i do siebie. Tak jest i w dzisiejszej Ewangelii – setnik prosi za swoim chorym sługą, starszyzna żydowska prosi za setnikiem. Chociaż żydzi uważali żołnierzy rzymskich za wrogów, to w tym przypadku składają piękne świadectwo o jego dobroci i życzliwości. Świadczy to o atmosferze miłości i szacunku, jaka panuje w domu setnika.
Z kolei setnik, pełen pokory i szacunku wyznaje, że nie jest godny, aby Jezus wszedł do jego domu, dlatego wysyła starszyznę żydowską, prosząc Jezusa o uzdrowienie jego sługi. W tej krytycznej sytuacji, bezgranicznie zawierza Jezusowi i wyznaje, że wystarczy Jego Słowo, a jego sługa będzie uzdrowiony. Jezus zdziwiony wiarą setnika odpowiada: „Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu”.
A co powiedziałby Jezus o mojej wierze? Jak wielka jest moja wiara w moc Słowa Bożego? Czy tak jak setnik, potrafię bezgranicznie zawierzyć Jezusowi w stanach kryzysu i cierpienia? Co dzieje się w moim sercu, gdy w czasie Mszy św. wypowiadam słowa: „Panie nie jestem godzien abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja”.
Czy mam świadomość, Kogo zapraszam do mojego serca, do swoich spraw, do swojej codzienności? Czy o mojej wierze Pan Jezus mógłby powiedzieć – tak wielkiej wiary nie znalazłem w całej Polsce?
