Wiedzieć, Kogo pytać
„Oni jednak nie rozumieli… a bali się Go pytać”.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-02-25
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Mk 9, 30-37
VII tydzień zwykły
Kolejna wizyta u pana Leona – prostego robotnika, który przyjechał do pracy na Śląsk z zapadłej wsi. Wypisany ze szpitala w dość ciężkim stanie (leżący, z odleżyną) pod opieką Hospicjum Domowego dosłownie „stanął na nogi”. Pielęgnacja, rehabilitacja, dobrze dobrane leki zrobiły swoje. Teraz jednak choroba postępuje, stan chorego pogarsza się. Przychodzę do niego od prawie roku, znamy się już dość dobrze, lubimy się. Coraz częściej wizyty kończą się nie tylko wypisaniem recepty, ale rozmową na różne tematy. Ostatnia o chorobach, o raku… Tylu chorych w poradniach i szpitalach onkologicznych, dużo młodych, także dzieci… I nagle słyszę: „ludzie pytają dlaczego Pan Bóg na to pozwala?” Zamieniam się w słuch, a pan Leon ciągnie swój wywód: „Pan Bóg nie jest nic winien! Ludzie sami są sobie winni. Żyją źle, nie dbają ani o siebie, ani o świat, na którym żyją, a potem na Pana Boga zwalają. Pan Bóg jest dobry, On nikogo nie ukrzywdzi, On nie może zrobić nic złego”. Ponieważ z reguły rozmawiamy z panem Leonem w tonie nieco żartobliwym nawet na poważne tematy, dopowiadam, że już w raju się zaczęło „życie ludzi po swojemu”, a wszystko przez Ewę, bo się jej zachciało jabłka (owocu) i Adama, bo jej nie powstrzymał, a nawet sam zjadł. „Ano właśnie… a potem Pan Bóg winny...” podsumował pan Leon. Ubieram kurtkę, uścisk dłoni na pożegnanie. „Panie Leonie, jestem pod wrażeniem, pod tym, co pan powiedział mógłby chyba podpisać się teolog!”. Pan Leon uśmiecha się zadowolony i dodaje: „trzeba do kościoła chodzić i słuchać, a zresztą tam jest wszystko napisane” i wskazuje na Biblię. No właśnie, pan Leon też nie wszystko rozumiał, ale nie bał się pytać, i wiedział Kogo pytać!
