Służyć z miłością i pokojem
Powołanie pielęgniarki musi być realizowane w MIŁOŚCI, a źródłem i gwarantem miłości chorego człowieka jest miłość Boga, który pierwszy nas umiłował i chce naszego dobra.
zdjęcie: Loft Gallery
2020-05-11
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 14, 27-31a
V tydzień wielkanocny
12 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek i Położnych. Czytam dzisiejszą Ewangelię i próbuję odnaleźć w Słowie Bożym przesłanie dla nich.
„Pokój Mój daję wam...”. Pielęgniarka – ta, która pielęgnuje, jest blisko, z uwagą pochyla się nad chorym – musi mieć w sercu pokój. Chory i słaby człowiek wyczuwa i reaguje na emocje opiekuna i te dobre, i te złe. Pokój w sercu pielęgniarki udziela się chorym.
„Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka”. Pielęgniarka nie może lękać się chorego, jego reakcji, tego, że czasem aby pomóc, musi sprawić przykrość, czegoś zakazać, czegoś wymagać. Nie może lękać się tych, którzy podważają jej kompetencje i niszczą zaufanie chorego do niej. Nie może się lękać, gdy trzeba bronić życia, i tego najmniejszego, jeszcze nienarodzonego, i tego, które zbliża się do kresu. Nie może się lękać, gdy trzeba odmówić wykonania niegodziwych quasi-medycznych procedur.
„Niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał”. Powołanie pielęgniarki musi być realizowane w MIŁOŚCI, a źródłem i gwarantem miłości chorego człowieka jest miłość Boga, który pierwszy nas umiłował i chce naszego dobra. To miłość pozwala pielęgniarce czynić to, co Ojciec nakazał, to miłość pozwala aby przez jej ręce i jej serce Bóg działał w świecie.
Drogie Pielęgniarki! Życzę Wam tego pokoju, który tylko Pan może dać, życzę odwagi w przeciwnościach, a nade wszystko życzę aby Wasze serca przepełniała miłość, miłość, która każdym Waszym gestem, spojrzeniem, uśmiechem będzie opowiadała o miłości Ojca – „...niech świat się dowie” gdzie jest tej miłości źródło!
