„A oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione”
„Wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali się z miejsc, wyrzucili Go z miasta…”
zdjęcie: Loft Gallery
2020-08-31
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 4, 16-30
XXII tydzień zwykły
Czy nie jest tak, że gdy wśród swoich bliskich, rodziny, sąsiadów, kolegów ze szkoły lub pracy mamy kogoś znanego, wybitnego, to oczekujemy, że jego sława automatycznie spłynie też na nas, że nam się też coś z tego tytułu „należy”? I równocześnie oczekujemy, że ten ktoś znany, sławny, wybitny będzie nas traktował „specjalnie”, lepiej niż innych?
Pamiętam wybór i pontyfikat Jana Pawła II. Oczywiście radość i duma: „nasz” papież, my Polacy – „naród papieża” – tak jakbyśmy byli jacyś lepsi. I oczekiwanie, że on dla nas coś zrobi, coś załatwi… A to nie tak powinno być! „Nasz” papież jest nie tylko nasz, jest papieżem całego Kościoła, także „moim” papieżem, ale nie tylko moim… Owszem, jego rola w obaleniu komunizmu w Polsce jest nie do przecenienia, ale trzeba pamiętać, że upominał się on o wolność i inspirował wiele narodów zniewolonych przez systemy totalitarne. Całował nie tylko polską ziemię, ale ziemię każdego kraju, do którego przybywał. A to, że byliśmy „narodem papieża” nie powinno było dawać nam jakichś specjalnych przywilejów, tylko powinno było nas pobudzać do wspierania go modlitwą, ofiarą, wiernością Bogu, aby nie musiał się za nas wstydzić.
I czy nie było tak, że „oczy wszystkich (nas – Polaków) były w niego utkwione”, ale gdy nie spełniał naszych życzeń, gdy po ojcowsku upominał nas i wytykał nam nasze błędy i grzechy „wszyscy (my – Polacy) unieśliśmy się gniewem. Porwaliśmy się z miejsc i wyrzuciliśmy go z miasta…”
Przypomnijmy sobie pełne jadu komentarze w mediach z wyliczaniem, ile kosztuje nas wizyta papieża i wskazówki, co on powinien zrobić, ZANIM skrytykujemy postawę mieszkańców Nazaretu.
