W stajenkowym pałacu
Zachwyt unosi tęsknotę, w pałac przemienić chcę się cała. Ty się uśmiechasz do mych pragnień, stajenką chcesz bym została.
2020-12-31
Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 2, 16-21
Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
Cudowna jak pełnia księżyca w świętą noc.
Święta Boża Rodzicielko, Ewangelio moich tęsknot i mojej nadziei.
Skróć dziś drogę do lichej serca mojego stajenki. Tęsknotę serca aniołów obudź śpiewem, nie czekaj na blask świtu.
Gdzie nie śpiewają, tam nie idź, do drzwi zamkniętych nie pukaj. Moje serce dziś Twoim Betlejem.
Ty wiesz, że w jego głębi tęsknota za Jego i Twoim spojrzeniem.
Podaruj mi w noworocznym prezencie dar hołdu dziś dla Boga. Przez okno Twoich oczu i z Tobą chcę cieszyć się Bożym Wcieleniem i z pasterzami śpiewać kolędę.
Zachwyt unosi tęsknotę, w pałac przemienić chcę się cała. Ty się uśmiechasz do mych pragnień, stajenką chcesz bym została.
Bo nie potrzeba Ci pałaców i ziemi zdobić rąbkiem z nieba, lecz w sercu dobroci trzeba, takiej jak pasterze prostej, jak osiołka ciepły oddech, szczerej i takiej białej, niesplamionej jak z Twojej głowy zdjęty rąbek.
Owiń nim serce moje małe, w nim połóż Boską swą Dziecinę i ukój w sercu mą tęsknotę.
