Wiem, ale...
Ja to wszystko wiem, tylko, czy tryska ze mnie nowe życie? Czy moje serce przepełnia prawdziwa miłość płynąca z tego nowego życia?
2021-04-11
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 3, 1-8
II tydzień wielkanocny
Nikodem na początku rozmowy mówi do Jezusa: „Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z nim”.
Ja też dużo wiem, Boże, o wiele więcej niż Nikodem. Wiem, że na moim czole jest znamię chrztu świętego i należę do Ciebie. Wiem, że zmartwychwstałeś i że Jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie, gotowy codziennie karmić mnie i poić, żebym nie zasłabła w wierze. Wiem, że czekasz w sakramencie pokuty, żeby zdjąć ze mnie ciężar nieprawości i za chwilę zapomnieć, o tym co zrobiłam. Wiem, że czeka mnie sąd ostateczny, na którym Ty będziesz mnie usprawiedliwiał swoja Krwią.
Ja to wszystko wiem, tylko, czy tryska ze mnie nowe życie? Czy moje serce przepełnia prawdziwa miłość płynąca z tego nowego życia? Na pewno czas pandemii pozbawia mnie wielu złudzeń. Opadają ze mnie niepotrzebne elementy życia i budzą się tęsknoty za relacjami. Moja wiara być może nie jest taka idealna i mocna, jak się zdawało.
Odczytuję to jako szansę i otwarcie na odpowiedź, jakiej udzielił Nikodemowi Jezus.
