„Teraz wierzymy”
„Teraz wierzymy” – powtarzamy za uczniami z dzisiejszej Ewangelii. Ale jeśli nie będziemy dbać o naszą wiarę, o jej wzrost, możemy usłyszeć od Pana jak oni: „Teraz wierzycie? Nadchodzi godzina, że rozproszycie się a Mnie zostawicie samego”.
zdjęcie: Loft Gallery
2022-05-30
Rozważanie do fragmentu Ewangelii J 16, 29-33
VII tydzień wielkanocny
Wiara jest łaską, darem, który trzeba pielęgnować, o który trzeba dbać. Wiara jest jak cudowny ogród zachwycający swoim pięknem. Gdyby o o ten ogród nie dbać „na bieżąco”: podlewać, pielić chwasty, przycinać gałązki, zabezpieczać krzewy przed zimowym chłodem, zbierać owoce, naprawiać płot itd. – byłby ruiną. Tak i nasza wiara nie podlewana sakramentalną łaską, nie nawożona Słowem Bożym, nie owocująca, nie obdarzająca sobą braci, nie oczyszczana z chwastów i uschłych gałązek grzechów w cierpliwej pracy nad sobą, nie zabezpieczona modlitwą przed mroźnymi podmuchami świata bez Boga – marnieje.
Dbajmy o ten skarb, o wiarę. Z niej rodzi się nadzieja a obie dopełnia miłość. „Teraz wierzymy” – powtarzamy za uczniami z dzisiejszej Ewangelii. Ale jeśli nie będziemy dbać o naszą wiarę, o jej wzrost, możemy usłyszeć od Pana jak oni: „Teraz wierzycie? Nadchodzi godzina, że rozproszycie się a Mnie zostawicie samego”. Pan nie mówi tego, aby nas pogrążyć w smutku, ale po to, aby nas ostrzec: nie liczcie na własne siły, bo one zawiodą, miejcie pokój we Mnie, bo Jam zwyciężył świat, tylko we Mnie, ze Mną, w mocy Ducha Świętego zachowacie wiarę i zwyciężycie świat.
