Co ludzie powiedzą?

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 6, 6-11
XXIII tydzień zwykły

To nie był nagły przypadek! Człowiek z uschłą ręką pewnie od dłuższego czasu miał ten problem. Czyż nie lepiej by było powiedzieć mu: „dziś jest szabat, przyjdź do Mnie jutro, uzdrowię cię?”. Chory odzyskałby upragnione zdrowie, a Pan Jezus nie „podpadłby” faryzeuszom i uczonym w Piśmie.

Ileż to razy wewnętrzny głos podpowiada nam, co mamy robić a nawet popycha nas do działania, ale… coś hamuje. Może obawa (co ludzie powiedzą, nikt tak nie robi, lepiej się nie wychylać)? Może lenistwo (wystarczająco dużo już robię, niech ktoś inny coś zrobi, teraz mam inną pracę i inne plany, dlaczego znowu ja)? Może pycha (ja? no nie, ja mam ważniejsze sprawy na głowie)?

A wystarczyłoby zapytać, co Jezus zrobiłby w tej sytuacji? I nie oglądając się na złośliwe komentarze wątpliwych autorytetów, poszukać odpowiedzi w Piśmie Świętym.

Autorzy tekstów, Kopczyńska Barbara, Rozważanie, Komentarz do ewangelii