Ujrzeć Światłość
Ważne jest, by iść za Jezusem każdego dnia na nowo. Czyli mówiąc językiem biblijnym, podejmować wysiłek nawrócenia, a więc pokornego przyjęcia prawdy o sprawiedliwym i miłosiernym Bogu, który ma moc na zbawić.
2023-01-22
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 4, 12-23
III niedziela zwykła
Dzisiejszy fragment Ewangelii ukazuje początek misyjnej działalności Jezusa. Dzieje się to tuż po uwięzieniu Jana Chrzciciela, co sugeruje, ze misja Jana dobiega końca bo przyszedł już Ten, dla którego przygotowywał drogi i teraz to On będzie kontynuował dzieło Boże na ziemi. Jezus opuszcza rodzinny Nazaret położony na wzgórzu ponad żyzną doliną Ezdrelon i osiedla się w Kafar Nahum (wieś Nahuma), która w czasach Jezusa liczy już kilka tysięcy mieszkańców. Miejscowość ta geograficznie położona jest nad brzegiem jeziora Galilejskiego w pobliżu ujścia Jordanu. Nieopodal przebiega ważny szlak handlowy wiodący do Damaszku. Mieszkańcy Kafarnaum utrzymują się z rybołówstwa, uprawy roli i handlu. Stacjonuje tam rzymski garnizon wojskowy i mieści się okupacyjny urząd celny. W takich właśnie okolicznościach Jezus zaczyna swoją misję. Bierze się do dzieła Bożego nie w małym i spokojnym Nazaret ale w samym centrum niejako na skrzyżowaniu dróg. Tam gdzie interesy mieszały różne języki, tradycje i wierzenia a pieniądze splatały losy plemion izraelskich i pogańskich. Mateusz relacjonując ten fakt i zwraca uwagę na wypełnienie się proroctwa Izajasza zamieszczonego w ósmym (8) i dziewiątym (9) rozdziale (Iz 8:23-9:1). Jezus idzie do miejsca gdzie trudno mówić o pobożności. Tam gdzie idzie Jezus można spotkać mnóstwo mrocznych interesów i występków. Prawdopodobnie wszystkie grzechy główne jakie człowiek może tylko popełnić mają tam swoje siedlisko. „Ciemność” w języku biblijnym oznacza panowanie szatana. Proroctwo Izajasza mówi wprost, że to „Galilea Pogan” i dodaje, że „lud, który był pogrążony w ciemności, ujrzał wielkie światło, a tym, którzy przebywali w mrocznej krainie śmierci, zajaśniało światło”.
Święty Mateusz w swojej relacji wyraźnie odnosi zwrot: „wielkie światło” do Jezusa. To On pokonuje każdą ciemność. To Jego obecności nie „wytrzymuje” Zły Duch. Jezus przychodzi do miejsca gdzie wielu jest zniewolonych pijaństwem, seksem i żądzą pieniądza. Przychodzi tam po to by uwalniać z pod władzy Szatana. W takim kontekście święty Mateusz ukazuje scenę powołania pierwszych czterech apostołów. Bo do dzieła „uwalniania” z pod władzy Szatana potrzebuje konkretnych ludzi. Pierwsi „nawróceni” pochodzą dokładnie z tego terenu ciemności. Na takim nie chlubnym terenie pierwszy papież - Szymon Piotr i trzej inni: Andrzej, Jakub i Jan usłyszeli wymowne słowa Jezusa: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że będziecie łowić ludzi”. Te słowa są warunkowe. Jeśli pójdą za Jezusem to wtedy On Sam sprawi, że będą skutecznie wyciągać ludzi z „morza” grzechu i szatańskiej ciemności. To oni pierwsi muszą się nawrócić, a może lepiej byłoby powiedzieć: muszą się nawracać. Akcentując w tym momencie pewien proces ani nie pojedynczy akt, by otrzymać „moc” wyciągania z ciemności Złego, czy też pociągania do Jezusa. Lub inaczej zdobywania dla Jezusa konkretnych ludzi. Czasem będzie to „łowienie na sieci” a czasem na „wędkę”. Czasem tłumy będą przychodzić do Jezusa za pośrednictwem świadectwa apostołów. Innym razem będą to pojedyncze osoby. To nie mam znaczenia. Ważne jest jedno, by iść za Jezusem każdego dnia na nowo. Czyli mówiąc językiem biblijnym, podejmować wysiłek nawrócenia, a więc pokornego przyjęcia prawdy o sprawiedliwym i miłosiernym Bogu, który ma moc na zbawić.
Kończąc ten komentarz, uświadamiam sobie jak nieporadne są ludzkie słowa, by wyrazić Boże tajemnice. Pragnieniem moim jest zachęcić każdego czytającego do aktywnego, pełnego zaangażowania się w pójście za Jezusem, czyli podjęcia wysiłku codziennego nawracania się. Płodność apostolska jest owocem tego właśnie procesu. Prawdopodobnie jest tak, że jeśli nie pociągamy innych do Jezusa, lub też nie wyciągamy ich z „morza grzechu”, to potrzebujemy bardziej oprzeć się na mocy Bożej a nie na swojej.
