Wypełnić Prawo, ale czym?

Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 5, 17-19
X tydzień zwykły

Dzisiejszą Ewangelię rozpoczynają słowa Jezusa: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić”. Spójrzmy na te zdania w szerszym kontekście. Jezus wypowiedział je podczas kazania na górze, tuż po błogosławieństwach i przed wyjaśnieniem poszczególnych przykazań. W ten sposób uprzedził słuchających, by nie oceniali „po swojemu” tego, co mówi i nie zarzucali Mu, że unieważnia obowiązujące Prawo i głosi jakieś nowe przykazania. On nic z tego, co było nie znosi, ale wypełnia. Co to znaczy? Że to właśnie w Nim samym wypełniają się wszystkie obietnice i zapowiedzi, jakie Bóg skierował do narodu wybranego przez proroków. A skoro Jezus został posłany przez Ojca, by wypełnić Prawo, to znaczy, że czegoś w nim brakowało. Jezus nie tylko nauczał, ale sam dał przykład tego, że podstawą wszystkiego jest miłość. Prawo pozbawione miłości jest tylko martwą literą, zbiorem zakazów i nakazów. Tym samym rodzi nieraz w człowieku bunt i sprzeciw wobec jego wypełniania. Jezus natomiast wypełnił wolę Ojca aż do końca, z miłości oddając swoje życie na krzyżu.

Dopiero gdy przyjmiemy Ewangelię, doświadczymy, jak bardzo jesteśmy umiłowani przez Boga, będziemy pragnęli jak najlepiej wypełniać Boże przykazania. Będziemy starali się odrzucać wszelki grzech, kształtować wrażliwość sumienia, aby nie oddzielać się od źródła miłości, ale w tej miłości wzrastać i nią coraz bardziej się napełniać.

Zapytajmy dziś siebie, ile miłości jest we wszystkim, co robię? A jeśli chcemy w naszej codzienności być wierni Bogu to po prostu patrzmy na Jezusa, uczmy się od Niego i naśladujmy Go w Jego miłości do Ojca.

Panie Jezu, niczego więcej nie pragnę tylko Twojej miłości, aby z niej wypływało każde moje działanie. Oczyszczaj moje myśli i intencje, bym nie oceniała „po swojemu”, ale przyjmowała wszystko zgodnie z Twoją wolą.

Autorzy tekstów, Magdalena i Pelagia Buczek, Rozważanie, Komentarz do ewangelii