To, co niewidzialne dla oczu
Miejmy głębszą świadomość, że to, co widzimy oczyma ciała to nie wszystko, że jest jeszcze niewidzialna przepiękna rzeczywistość Bożego Królestwa w naszym życiu na tym świecie.
2023-07-23
Komentarz do fragmentu Ewangelii Ewangelii Mt 13, 24-43
XVI niedziela zwykła
Czas wakacyjny i urlopowy skłania wielu do podróży. Przemierzając polską krainę nie sposób nie spostrzec nowych dróg, albo dopiero co otwartych drogowych tuneli, mostów. Małe wioski i miasteczka, ich rynki i zabytkowe kamienice pięknieją, budynki są odnawiane, domy i zagrody pięknieją. Słowem, pięknieje Polska. A Jezus w dzisiejszej Ewangelii rzuca światło na rzeczywistość, której oczyma ciała nie widać. Jezus mówi o Bożych sprawach, o Bożym Królestwie, które widać jedynie oczyma duchowymi. Przez trzy przypowieści ukazuje to co dla oczu ciała zakryte. Te trzy przypowieści to: przypowieść o chwaście,przypowieść o ziarnku gorczycy, przypowieść o drożdżach (o zaczynie). Każda z nich wskazuje na coś ważnego, istotnego w tej niewidzialnej rzeczywistości wiary.
Pierwsza przypowieść o chwaście poucza, że na tym świecie obficie działa dobry Bóg, który hojnie zasiewa dobro, troszczy się o to dobro i tych, którzy za Nim idą. Dodaje też, że działa też nieprzyjaciel, który sieje zło. Tym nieprzyjacielem jest szatan, co Jezus wyjaśnia wprost. Podkreśla też, miedzy innymi, że Bóg ma swoich misjonarzy Bożego dobra na tym świecie i analogicznie takich złych misjonarzy, anty misjonarzy ma szatan, którzy propagują zło. Przypowieść daje też ogromny zastrzyk nadziei, że Bóg jest większy od szatana i wszystkich jego spraw, który nota bene jest jedynie stworzeniem. Podkreśla też zdecydowanie, że Bóg ma moc pokonać szatana!
Druga to przypowieść o ziarnku gorczycy. Biblijne ziarnko gorczycy jest malutkie, nawet mniejsze niż główka szpilki. Wskazuje na dynamikę wzrostu Bożego dobra, tam gdzie zostało przyjęte i jest chronione. Nawet tak małe ziarnko wyrasta jak wielkie drzewo i staje się schronieniem i miejscem bezpieczeństwa dla ptaków. Takim staje się człowiek, który choć malutki w oczach innych, owocuje Bożą mocą, nie swoją, tak, że inni odnajdują przestrzeń bezpieczeństwa w ich towarzystwie. W taki sposób Bóg sam przychodzi do innych, którzy cierpią na tym świecie. Pozwól wzrastać Bogu w Tobie i stań się dla innych taką przestrzenią bezpieczeństwa.
Trzecia przypowieść o drożdżach (w tekście o zaczynie) zwraca uwagę, że wystarczy włożyć drożdże do ciasta z mąki i ono samo rośnie. Co to są te drożdże? To Boża łaska, to sam Bóg, który daje się człowiekowi. Jak zdobyć te drożdże Bożej łaski? Gdzie je kupić? Masz ją?! A jeśli ją straciłeś przez grzech ciężki lub też jest zakurzona przez grzech lekki i teraz uświadamiasz sobie, że od długiego nie ścierałeś kurzu, to wystarczy uczciwa i szczera spowiedź wzmocniona gorliwą modlitwą do Boga. Pomóc może również aktywne czytanie lub słuchanie Pisma Świętego i nawet krótka refleksja nad tym, co mówi Bóg. Warto tutaj dodać, że potężna i skuteczna dawka duchowych drożdźy przychodzi w Eucharystii. Eucharystia to sam Jezus, realnie obecny. To nie coś, zwykły chleb! To Bóg, Syn Boży, który drożdże stworzył, by dać nam metaforę mocy łaski Bożej przyjętej przez człowieka.
Te trzy obrazy zachęcają nas do szczerej i ufnej odpowiedzi na miłość Boga w naszej codzienności. Dziękujmy Bogu za piękno otaczającego nas świata, który Bóg stworzył dla nas i nam go podarował. Miejmy głębszą świadomość, że to, co widzimy oczyma ciała to nie wszystko, że jest jeszcze niewidzialna przepiękna rzeczywistość Bożego Królestwa w naszym życiu na tym świecie. Troszczmy się o nią i zaangażujmy się w jej pielęgnowanie, podobnie jak dbamy o piękno naszych zagród czy domów.
