To Bóg jest przewodnikiem
Jak nie pobłądzić, nie stać się złym przewodnikiem? Droga donikąd rozpoczyna się wtedy, gdy zaczynam myśleć, że jestem blisko Boga dzięki moim staraniom.
2023-08-28
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 23, 13-22
XXI tydzień zwykły
Tak dużo ostrych słów, jak do uczonych w piśmie i faryzeuszy Jezus nie kieruje do nikogo. Wydaje się, że są najbliżej Boga. Tyle czasu przeznaczonego na obrzędy i modlitwy, tyle starań w przestrzeganiu przepisów religijnych. Są przewodnikami dla tak wielu. Ale czy w istocie tak jest?
Ja też mogę być, i często staję się, przewodnikiem dla innych. Jak nie pobłądzić, nie stać się złym przewodnikiem? Droga donikąd rozpoczyna się wtedy, gdy zaczynam myśleć, że jestem blisko Boga dzięki moim staraniom. Kiedy moje życie, moje zachowanie, reakcje zwłaszcza w sytuacjach niespodziewanych, zaczynam uzasadniać tak, aby zawsze mieć rację i obronić moje dobre imię. Kiedy nie potrafię szczerze przyznać się do błędu albo po prostu mojej niedojrzałości ujawniającej się czasami w zaskakujący sposób. Kiedy przestaję wierzyć w obecność i bliskość Boga żywego, działającego w każdej dziedzinie i we wszystkich najdrobniejszych sprawach oraz w to, że wszystko, co robię, jest łaską Boga. Wtedy staję się przewodnikiem ślepym i głupim, sama nie wchodzę do Królestwa Bożego i innym nie pozwalam wejść. Dlatego modlę się słowami psalmu 139: „Poddaj mnie Boże próbie i poznaj moje serce, zbadaj mnie i sprawdź moje ścieżki: zobacz, czy idę drogą nieprawości. Sam poprowadź mnie drogą odwieczną”.
