W bliskości z Panem

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 4, 16-30
XXII tydzień zwykły

„Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”. A co usłyszeli mieszkańcy Nazaretu? Usłyszeli dobrą nowinę o miłosierdziu, łasce Pana. To mało? W Dziejach Apostolskich czytamy o „Jezusie, Mężu, którego posłannictwo Bóg potwierdził cudami i znakami”. To Jego nauczanie, ukazywanie nam Boga jako miłosiernego i kochającego Ojca ratującego swoje dzieci z niewoli grzechu było najważniejsze, cuda to tylko „efekt uboczny”, potwierdzenie prawdziwości słów.  Mieszkańcy Nazaretu zachowali się trochę jak Herod –  dla nich ważniejsze były znaki, cudowności, nie interesowało ich nauczanie Jezusa. Kiedy Jezus nie spełnił oczekiwań ani mieszkańców Nazaretu, ani Heroda – wzgardzili Nim. Herod pozostawił Go w rękach tych, którzy planowali Go zabić, a mieszkańcy Nazaretu sami podnieśli na Niego ręce.

Czy zdarza nam się zachowywać tak jak oni? Czy nam się coś więcej należy tylko dlatego, że znamy Jezusa? Czy ważniejsza jest dla nas Jego nauka, czy cud, którego oczekujemy?

Choroba bywa papierkiem lakmusowym naszej postawy. Oczywiście, mamy prawo modlić się, prosić o cud, o zdrowie swoje i swoich bliskich ale… Po pierwsze – mamy zaufać Bogu, bo On wie, co dla nas lepsze (dlatego powtarzamy codziennie najpierw „bądź wola Twoja” a dopiero potem prośby dotyczące nas samych). Po drugie – w oczekiwaniu na „wielki” cud np. powrotu do zdrowia nie możemy nie dostrzegać „małych-wielkich” cudów, którymi Pan nas obdarza. To na przykład pokój serca mimo trudnej sytuacji, umocnienie wiary, ufności, przewartościowanie swojego życia, pogłębienie relacji, bliskości, łaska przebaczenia uzyskanego i udzielonego innym – czyli wszystko, co jest owocem obecności Jezusa w naszym życiu. Mieszkańcy Nazaretu mieli Go tak blisko! Był wśród nich, ale nie docenili tego! Nie powielajmy ich błędu, wsłuchujmy się w słowa Jezusa „niosące dobrą nowinę, obwołujące rok łaski Pana”.

Autorzy tekstów, Kopczyńska Barbara, Rozważanie, Komentarz do ewangelii