Królowanie Boga

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 13, 18-21
XXX tydzień zwykły
 

Królestwo Boże określiłabym jaki dyskretną potęgę. Dlaczego dyskretną? Chyba dlatego, że Bóg który mógłby nam narzucić wszytko, postanowił nam nie narzucać nic. Bóg jest Królem, a król ma swoje prawo. Prawo Boże jest niesamowite. Jest bardzo proste, choć bycie mu wiernym w dzisiejszych realiach, nie przeczę, wymaga wielu chwil zmagań ze sobą i hedonistycznym nurtem świata. Mimo to, warto w imię Miłości. Bóg powie i z małego ziarnka wyrasta drzewo dające schronienie. Prawo Boże, prawo Królestwa Bożego daje nam schronienie, sprawia, że życie jest prostsze, choć często zmusza do płynięcia w górę rzeki, a nie z jej nurtem. Może na końcu rzeka nie wpada do morza, ale wielkiej przepaści?

 

W innym miejscu było powiedziane, że to Królestwo nie jest z tego świata. Dla nas zostaje zakryte codziennymi pokusami, chęcią posiadania coraz nowszego samochodu pięknych butów i luksusowych wakacji i wmawia się nam, że to będzie już nasz szczyt szczęścia. Ostatecznie buty okazują się być niewygodne, na wakacjach nie wypoczywamy, a uczucie niedosytu i frustracji wzrasta. Może to ten moment, kiedy trzeba zamknąć oczy i posłuchać jak bije moje serce, dla kogo bije: czy dla nowych butów czy dla Boga? Dla drugiego człowieka czy dla pełnego różnych rarytasów brzucha? Mój Bóg, mój Król, chce żebym podejmowała dla Niego wysiłek. Chce, żebym o Nim myślała, żebym chciała poznać Jego Królestwo, Jego prawo i co więcej pokazywała je innym. Niech Królestwo Boże ogarnie nas, niech Bóg króluje w naszych sercach, domach, zakładach pracy i całej Ojczyźnie. Jak zaczyn zmienia zupełnie możliwość wykorzystania mąki, tak Bóg, Król Królów, niech przemienia nas, abyśmy mogli godnie być Jego sługami.