Oddać wszystko
Dzień po dniu uczę się oddawać wszystko i wszystkiego od Ciebie, Boże, oczekiwać. Uczę się ufności i radości przyjmowania tego, co mi dajesz!
2023-11-27
Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 21, 1-4
XXXIV tydzień zwykły
Jezus podnosi oczy i obserwuje życie. Z każdej nawet najdrobniejszej sytuacji potrafi wyciągnąć prawdę duchową. I proszę, ucz mnie, Boże, patrzeć na życie uważniej, abym nie zatrzymywała się tylko na tym, co rejestrują moje oczy, ale potrafiła zobaczyć głębię tego, co się wydarza.
Tym razem Jezus patrzy na ludzi składających ofiary do skarbony. Widzi bogatych i ich intencje, widzi także ubogą wdowę w całej jej prawdzie. Jakże często odnajduję się w tych, którzy dawali z tego, co im zbywało. Łatwo mi zrobić coś w czasie, którego mam za dużo, dać pieniądze, gdy ich nie brakuje, być wrażliwą, gdy sama jestem wolna od problemów. Wdowa natomiast oddaje z niedostatku swego. I myślę, że ważne jest zobaczyć swoją biedę, kruchość, bezsilność, doświadczyć jej i nawet poczuć się upokorzoną z tego powodu po to, aby to zaakceptować, przyjąć jako część mnie.
Tak często nie oddaję Bogu tego, w czym czuję się bogata, co potrafię nazwać i zrozumieć. I bardzo potrzebne są mi sytuacje, kiedy to, co pewne, wymyka się spod kontroli, a ja nie potrafię tego ogarnąć. Wtedy mogę poczuć, że mam mało, jestem biedna, to co wydawało się trwałe, okazuje się bardzo ulotne. Jest to także szansa, bo łatwiej jest mi oddać wszystko, kiedy mam niewiele i oczekuję wszystkiego. I choć to wszystko, co daje Bóg może być zupełnie inne od moich wyobrażeń, wierzę, że jest dla mnie najlepsze. Dzień po dniu uczę się oddawać wszystko i wszystkiego od Ciebie, Boże, oczekiwać. Uczę się ufności i radości przyjmowania tego, co mi dajesz!
