„Panie, nie jestem godzien, ale powiedz tylko słowo”
Uczmy się od setnika, powtarzajmy z pokorą „Panie, nie jestem godzien…” – bo to najszczersza prawda, lecz nie zatrzymujmy się na tym, dodając zaraz z wiarą: „ale powiedz tylko słowo…” – bo Twoje słowo Panie ma moc uzdrowić i moje ciało, i moją duszę.
zdjęcie: Loft Gallery
2023-12-04
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mt 8, 5-11
I tydzień Adwentu
Ostatnio kilka razy usłyszałam o podobnych sytuacjach dotyczących odwiedzin chorych w parafiach. Na propozycję, aby do chorego przychodził szafarz z Najświętszym Sakramentem, z wyczuwalną paniką w głosie odpowiedź NIE, bo ściany brudne, trzeba pomalować mieszkanie a teraz nie ma czasu. Po malowaniu poprosimy. I inna sytuacja: na propozycję odwiedzin księdza odpowiedź NIE, bo nie mam siły, żeby posprzątać i przygotować. Oczywiście należy zadbać o godne przyjęcie Pana Jezusa czy to w Komunii Świętej przynoszonej przez szafarza, czy to w osobie księdza i w sakramentach przez niego udzielanych. Ale są rzeczy ważne i ważniejsze! Jeśli niepomalowane ściany i niezbyt gruntowne porządki są przeszkodą w spotkaniu z Panem, to jaka jest nasza wiara? Czy naprawdę w swojej pysze uważamy, że potrafimy sami należycie przygotować siebie (i swoje mieszkanie) na przyjście Pana?
Setnik z dzisiejszej Ewangelii prosi Jezusa o uzdrowienie swojego sługi. Na zapewnienie Jezusa, że przyjdzie i uzdrowi chorego, reaguje jakby nie chciał tej wizyty, ale to tylko pozornie podobna do opisanych wcześniej sytuacja. To nie brak wiary setnika, ale właśnie wielka jego wiara i równie wielka pokora każą mu zrezygnować z wizyty Pana w jego domu. Setnik wie, że wystarczy słowo Pana a stanie się tak, jak On zechce. Jakże inna motywacja, jaka wiara i jaka pokora!
Uczmy się od setnika, powtarzajmy z pokorą „Panie, nie jestem godzien…” – bo to najszczersza prawda, lecz nie zatrzymujmy się na tym, dodając zaraz z wiarą: „ale powiedz tylko słowo…” – bo Twoje słowo Panie ma moc uzdrowić i moje ciało, i moją duszę. I bądźmy wdzięczni Bogu za szafarzy zwyczajnych i nadzwyczajnych, otaczajmy ich modlitwą a chorym, niesprawnym, cierpiącym proponujmy i pomagajmy w godnym przyjęciu ich posługi.
