Zgoda buduje
Przypisywanie ciemnych mocy Jezusowi, który wszystko robi mocą Bożą, świadczy o uporze i twardym, kamiennym sercu. Taka postawa przekreśla możliwość uwierzenia w misję i Osobę Jezusa.
2024-01-22
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mk 3, 22-30
III tydzień zwykły
Jezus rozmawia z uczonymi, którzy skoncentrowani są tylko na tym, żeby podważyć to, co On robi i mówi. Nie boi się dialogu z tymi, którzy są uprzedzeni i ciągle Go atakują. Nie odwraca się od nich, a wręcz przeciwnie przywołuje ich, podejmuje rozmowę z nimi. Może dlatego, że zależy Mu na każdym i bliski jest Mu każdy człowiek, nawet najbardziej wrogo nastawiony. W odpowiedzi na skuteczność działania Jezusa wysuwają absurdalny argument, że zaprzedał się złemu duchowi i dokonuje egzorcyzmów jego mocą.
W swoim tłumaczeniu Jezus odwołuje się do zdrowego rozsądku, ale też do wyobraźni. Przywołuje obraz skłóconego wewnętrznie królestwa, bo wiadomo powszechnie, że zgoda buduje, a niezgoda rujnuje. Szatan nie może występować przeciw sobie, bo nikt logicznie myślący tak nie czyni. Przypisywanie ciemnych mocy Jezusowi, który wszystko robi mocą Bożą, świadczy o uporze i twardym, kamiennym sercu. Taka postawa przekreśla możliwość uwierzenia w misję i Osobę Jezusa.
I pytam siebie, jak ja rozmawiam z ludźmi, którzy są uprzedzeni do mnie, do tego co robię, co mówię? Czy potrafiłbym ich przywołać czy raczej utrzymuję dystans, wolę nie mówić albo mówić tylko tyle, ile mogą przyjąć? Bojąc się ataków wrogości nie mówię tego, co mam w sercu. Czy potrafię, nie kierując się emocjami, szukać sposobów, aby przekazać to, co jest dla mnie najważniejsze, dopuszczając zanegowanie tego?
Jezus mówił to wszystko nie tylko do uczonych w Piśmie. Mówi także do nas, bo bliski jest Mu każdy człowiek, każdy z nas. Zależy Mu na każdym z nas!
