„Panie do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”
Eucharystia to największy skarb Kościoła, bo to Jezus realnie obecny w swoim Ciele i swojej Krwi. Nie możemy zgodzić się na bylejakość w celebrowaniu Eucharystii.
2024-08-25
Komantarz do fragmentu Ewangelii J 6, 55. 60-69
XXI niedziela zwykła
Ewangelia na dziś została wzięta z Ewangelii według świętego Jana. Przez pięć niedziel Kościół przerwał czytanie Markowej Ewangelii i zamiast tego podaje nam do czytania szósty rozdział z Ewangelii według świętego Jana. W tym właśnie rozdziale padają niezwykle ważne słowa. Jezus uczy w synagodze w Kafarnaum o Eucharystii. Ostatni fragment zaproponowany na dziś zaczyna się od wersu pięćdziesiątego piątego (55) i jest jakby streszczeniem całego nauczania Jezusa w tym rozdziale. Słowa tego wersu brzmią: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem”.
Właśnie to nauczanie Jezusa szokuje słuchaczy. Oni widzą postać Jezusa jako zwykłego człowieka i widzą jak przemawia, słyszą Jego naukę. Wielu z nich obecnych w synagodze, nawet Jego uczniowie są skonfundowani. To tak jakby Jezus tą nauką „strzelił sobie w kolano”. Tak dobrze wszystko szło, tak wielu zainteresowało się sprawami Bożymi a tu masz...Tylko szaleniec mógłby się odważyć wypowiadać tak mocne słowa. Zamieszanie po słowach Jezusa jest tak wielkie, że, jak notuje Jan „wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli mówiło: „Trudna jest to mowa. Któż jej może słuchać?”. Czy był to brak roztropności ze strony Jezusa? Dlaczego Jezus ryzykuje tym nauczaniem swoją reputację i wiarygodność, a w końcu utratę wielu naśladowców?
Jan zapisuje, że Jezus był „świadom tego, że uczniowie na to szemrali”. On jednak nie wycofuje się z wcześniej wypowiedzianych słów. Nie tłumaczy się. Nawet nie wyjaśnia, że „no wiecie, rozumiecie, w przyszłości to będzie inaczej wyglądać”. To oznacza, że nauczanie o Eucharystii jako Ciele i Krwi Jezusa nie jest metaforą. Eucharystia nie jest jedynie symbolem obecności Jezusa, jak by chciało powiedzieć wielu protestantów. Eucharystia jest realną i żywą obecnością Jezusa w swoim Ciele i swojej Krwi! Jezus dodaje też, że tę tajemnicę można zrozumieć jedynie przez dar wiary, który pochodzi od Ojca (wers 65). Prośmy z pokorą o ten dar wiary, o oczy serca, byśmy rozpoznawali obecność Jezusa pośród nas w darze Eucharystii. Nasze postawy w czasie celebracji takie jak uklęknięcie, znak krzyża, złożone ręce do modlitwy, zaangażowanie w modlitwę i śpiew, słuchanie itp., dodatkowy czas na adorację Najświętszego Sakramentu, wszystko to jest naszym wyznaniem wiary. Jakie jest moje osobiste wyznanie wiary w prawdę o Eucharystii?
Wspaniałym przykładem postawy wiary jest Piotr. Jan przekazuje, że „wielu na te słowa (Jezusa) odeszło i już z Nim nie chodziło” i że wtedy właśnie Jezus zapytał wprost swoich Apostołów: „Czy i wy chcecie odejść?”. To właśnie On, Piotr, choć niewiele jeszcze rozumie, to składa pierwsze wyznanie wiary w tajemnicę Eucharystii: „Panie do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym”. Może warto nauczyć się tych słów świętego Piotra na pamięć i uczynić je osobistym aktem wiary. Wiara to nie „miłe odczuwanie”, ale to zaufanie Jezusowi, Jego Słowu. Eucharystia to największy skarb Kościoła, bo to Jezus realnie obecny w swoim Ciele i swojej Krwi. Nie możemy zgodzić się na bylejakość w celebrowaniu Eucharystii. Piotr jest dla nas wzorem żywej wiary, zaangażowania, miłości do Jezusa.
Na koniec polecam do rozważenia krótki fragment z Katechizmu Kościoła Katolickiego. W punkcie 1374 czytamy: „Sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy. Stawia to Eucharystię ponad wszystkimi sakramentami i czyni z niej jakby doskonałość życia duchowego i cel, do którego zmierzają wszystkie sakramenty. W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus”.
