Krzyż – znak cierpienia i miłości
„Tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”.
zdjęcie: Loft Gallery
2024-09-14
Komentarz do fragmentu Ewangelii J 3, 13-17
XXIII tydzień zwykły
Wobec krzyża trudno być obojętnym. Boimy się krzyża, kojarzy nam się z cierpieniem i okrutną śmiercią, a jednocześnie ufamy tym, co pod znakiem krzyża niosą nam pomoc, okazują życzliwość i troskę o nasze potrzeby. Tak z dobrem kojarzy się Polski Czerwony Krzyż, krzyż maltański. Tak działają misjonarze, którzy przed rozesłaniem otrzymują krzyże misyjne i pod tym znakiem niosą radosną nowinę o miłości Boga i naszym zbawieniu przez Krzyż. W salach szpitalnych, w hospicjach i w domach opieki krzyż wiszący na ścianie budzi nadzieję, bo przypomina o tym, że w cierpieniu, smutku, chorobie i śmierci nie jesteśmy sami, że Jezus dla nas, aby okazać nam swoją miłość, przyjął krzyż. Przypomina także o tym, że ci, którzy pomagają chorym, cierpiącym i umierającym też powinni patrzeć na krzyż po to, aby naśladować Jezusa.
Niedawno zmarł nasz wieloletni wolontariusz. Był bardzo lubiany i przez chorych, i przez personel, i przez innych wolontariuszy. Na jego pogrzebie podzieliłam się moimi wspomnieniami o nim. Pewnego dnia zauważyłam, jak w drzwiach hospicjum dyskretnie żegna się znakiem Krzyża Świętego – zrobiło to na mnie wielkie wrażenie! Ksiądz kapelan często mówił o hospicjum jako miejscu uświęconym cierpieniem, a on po prostu tą prawdą żył. Przez ostatnie kilka lat sam zmagał się z ciężką chorobą a w czasie, gdy choroba „odpuszczała”, wracał do posługi chorym w hospicjum. Niestety, choroba nieubłaganie pozbawiała go sił. Jedna z osób pomagających mu w tym trudnym czasie opowiadała wzruszona, jak żegnał się z nią, robiąc jej na czole znak Krzyża…
Krzyż – znak cierpienia a jednocześnie znak miłości, znak budzący w nas nadzieję!
