Oświeceni przez Światłość
Tak jak światło powinno świecić, tak dobro naszego życia powinno jaśnieć i promieniować, aby być świadectwem wiary dla innych.
zdjęcie: ks. Wojciech Bartoszek
2024-09-23
Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 8, 16-18
XXV tydzień zwykły
Światło należy postawić na świeczniku, aby rozświetlało i ułatwiało poruszanie się oraz wykonywanie zadań życiowych. Światła nie należy chować! Jezus przypomina: „Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą” (Łk 8, 16).
Jezus jest Światłością. Zapatrzeni w Niego stajemy się światłością. Dlatego Jezus nas prosi: „Tak niech świeci wsze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5, 16). Kłopot w tym, że my robimy coś odwrotnego. Mówimy, że nie wypada chwalić się dobrem. Chowamy nasze dobro w fałszywej pokorze lub obawie przed zlekceważeniem i wyśmianiem. Dzieje się tak, zasadniczo z dwóch powodów: przez zaniżoną samoocenę albo z obawy o niezrozumienie i zazdrość innych.
Oświeceni przez Światłość – Boże Słowo i Eucharystię – nabywamy zdolność by jaśnieć Jego Światłem, którym są nasze dobre czyny. To najlepsze, co możemy zrobić dla samych siebie i dla drugich. Światło ma świecić! Nie wypada go chować w sobie i dla siebie.
