Przynosić innych do Jezusa
Jezus docenia i chwali wiarę tych, którzy przynieśli paralityka. Potrzebujemy siebie razem, aby docierać do Jezusa, który daje zdrowie duszy i ciała. Paralityk zaczął chodzić i otrzymał odpuszczenie grzechów.
zdjęcie: ks. Wojciech Bartoszek
2024-12-09
Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 5, 17-26
II tydzień adwentu
„Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę rzekł: „Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy” (Łk 5, 18-20).
Jak wtedy, tak i dziś Jezus przyciąga liczne osoby, które pragną uzdrowienia. Ludziom, którzy przynoszą paralityka nie zabrakło determinacji, aby pokonać napotkane trudności. Chcą postawić chorego przed samym Chrystusem, przed Jego Obliczem. Zależało im, aby znalazł się w zasięgu Jego rąk. I nie szczędzą wysiłków, aby to osiągnąć. Ich przykład woła do naszego serca i nas poucza. Wszyscy jesteśmy zaproszeniu, aby stawać blisko Boga oraz by drugich do Niego przynosić w modlitwie i konkretnym uczynku miłosierdzia. By tak się stało, to trzeba mieć wiarę, jaką mieli niosący paralityka. Niosący sparaliżowanego zadali sobie trud, żeby wynieść go na dach i położyć go przed Jezusem, który przebywał w tym domu. Można by zapytać, dlaczego tłum nie chciał ich przepuścić, by weszli przez drzwi? Niekiedy tak bywa, że będący blisko Jezusa nie widzą tych, którzy chcącą się zbliżyć.
Ewangelista nie wspomina w ogóle o wierze sparaliżowanego, którego Pan Jezus uzdrowił, mówi zaś o wierze tych, którzy go do Niego przynieśli. Na tym między innymi polega wielki dar Kościoła, że wiara jednych przyczynia się do tego, że ktoś inny przybliża się do Jezusa. Gdyby paralityk był pozostawiony samemu sobie, nigdy by się z Panem Jezusem nie spotkał. Wielu ludzi w ogóle by się nie spotkało z Jezusem, gdyby innym ludziom na tym nie zależało. Któż z nas zresztą może to do końca wiedzieć, jak wielu ludzi się za nas modliło i zabiegało o to, ażeby opromieniał nas blask Ewangelii. Na tym między innymi polega wielki dar Kościoła. Do życia wiecznego idziemy razem, pomagając sobie wzajemnie. Niosący paralityka zostali przez Jezusa docenieni i pochwaleni, bo wierzyli, że tylko On może go uzdrowić!
