Wezwanie i obietnica
Wezwanie Chrystusa jest tak przekonywujące, że człowiek, który je usłyszy i zrozumie, przyjmuje je natychmiast, czyli bez zbędnych pytań i warunków wstępnych.
zdjęcie: ks. Wojciech Bartoszek
2025-01-13
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mk 1, 14-20
I tydzień zwykły
„Jezus rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi” (Mk 1, 17). Najpierw ich zobaczył jak pracowali, bo zarzucali sieci w jezioro. W ślad za spojrzeniem idzie słowo Jezusa, które składa się z dwóch elementów: wezwania i obietnicy. Dwaj bracia rybacy próbowali sobie zapewnić życie przez łowienie ryb w jeziorze. Jezus chce w inny sposób zapewnić im przyszłość. Obiecuje taką przemianę w ich tożsamości, jakiej zapewne nie są w stanie sobie wyobrazić: będą dalej tym, kim są – rybakami – a jednak w zupełnie nowy sposób: staną się rybakami ludzi. Do tej pory łowiąc ryby, zadawali śmierć, by zapewnić sobie życie. Szymon i Andrzej otrzymują niezwykłą propozycję: idąc za Jezusem odkryją, że możliwe jest oddać własne życie za innych i znów je odzyskać i w ten sposób łowić innych dla Chrystusa, który daje życie.
„I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim” (Mk 1, 18). Ich natychmiastowa odpowiedź na wezwanie Jezusa sprawia wrażenie szalonej. Nie jest na pewno skutkiem naturalnego rozumowania czy jakiejś kalkulacji, lecz intuicją miłości, porywem serca, które decyduje się zaufać słowu Jezusa. Zaufanie Jezusowi, jeżeli jest szczere, nie pozwala stawiać zbędnych pytań i warunków wstępnych.
„Idąc dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana” (Mk 1, 19). Powtarza się zwięzły schemat powołania uczniów: przyszedł – zobaczył – zaraz ich powołał – oni zostawili swego ojca – poszli za nim. To Jezus odkrywa, że oni są gotowi przyjąć wezwanie. Powołanie jest tajemnicą Jezusa. Jezus nie zwleka: natychmiast ich powołał. Jego wezwanie jest naglące i zdecydowane, ale zawsze szanujące wolność człowieka. Proponuje, zachęca, niekiedy nalega, obiecuje lepszą przyszłość i cierpliwie czeka na decyzję człowieka. Inicjatywa nie należy do człowieka, ale zawsze od Boga.
