Nie potrzebują lekarza zdrowi...
Kiedy wracałam do domu, myślałam o słowie z dzisiejszej Ewangelii: „nie potrzebują lekarza zdrowi lecz ci, którzy się źle mają”.
2025-01-18
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mk 2, 13-17
I tydzień zwykły
Pani Elżbieta jest bardzo trudną pacjentką. Nie można jej pomóc, bo nie przestrzega zaleceń. W zeszłym roku poprosiła o wypisanie brakującego leku aż trzech lekarzy. Do apteki wysłała opiekunkę i sąsiadkę,a ostatecznie poprosiła i mnie o wykupienie jednej z recept. Postępująca demencja powodowała, że myliła fakty, wykłócała się i bywała nieprzyjemna. Kiedy nastał okres względnego spokoju w jej historii choroby, z tygodnia na tydzień zaczęła się wyciszać, a zaburzenia pamięci i orientacji wydały się mniejsze. Przyszedł taki dzień, tuż przed Bożym Narodzeniem, że na kolejnej wizycie zrobiła mi herbatkę, usiadła naprzeciw bacznie mnie obserwując i zagaiła: „Jestem taka samotna. Całe życie jestem samotna”. Po chwili milczenia ciągnęła dalej: „Mój tata zmarł, gdy miałam 9 miesięcy. Mama została ze mną i siedmioletnim bratem. To on właściwie się mną zajmował. Ciągle tęskniłam za mamą, ale ona nie miała czasu, bo musiała pracować, sprzątała u różnych ludzi. Brat zmarł. Mąż zmarł. Córka wyjechała za granicę. Czasami dzwoni z dobrymi radami. Z jedynym wnukiem nie mam kontaktu. Jestem tak samo samotna jak wtedy gdy byłam mała. Dziwi się pani że się nie wzruszam? Już nie mam ani jednej łezki. Został mi tylko Bóg. Mówię do Niego zwykłymi słowami, przedstawiam Mu swoje myśli. Żyję z Nim na co dzień jak z towarzyszem. Czasami, w lepszy dzień, udaje mi się wyjść o balkoniku do kościoła”.
