Bóg o hojnym Sercu
Jezus to nie ideolog skupiony na swojej nauce, to Bóg o Sercu hojnym dla wszystkich, którzy Go wzywają, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, cierpliwym i pełnym miłosierdzia.
2025-02-15
Komentarz do fragmentu Ewangelii Mk 8, 1-10
V tydzień zwykły
Oto scena która tak bardzo zapadła mi w pamięci. Wyniszczony chory leżący nieruchomo w łóżku. Jego imię dawno zagubiłam wśród dziesiątek kartotek. Duże oczy w zapadniętej blado-żółtej twarzy. Kilkudniowy zarost. Mowa niewyraźna z powodu suchego i obłożonego języka. Trochę czasu zajęło mi badanie, wywiad, pisanie dokumentacji i rozmowa z troskliwą rodziną. Kiedy omówiliśmy sposób postępowania z chorym, jego pielęgnację i stosowanie leków, usiadłam przy łóżku. „Czy ma Pan może jakieś życzenie, marzenie, jest jakiś drobiazg, który mogłabym spełnić?”. Popatrzył na mnie zamglonymi oczami. „Chciałbym się napić wody. Mam pragnienie”
Spojrzałam na krzesełko obok, gdzie stały woda mineralna, herbata i soczki. Wyglądało na to, że bliscy regularnie podawali różne napoje. Poprosiłam o szklankę, wyjęłam z torby strzykawkę i napoiłam chorego. Pił łapczywie i ze smakiem. Miał trudności z połykaniem. Jak echo brzmiało w moim sercu: „Daj mi pić”. Było w tym spotkaniu z cierpiącym człowiekiem coś niezwykłego, mała prosta czynność, która przyniosła mu chwilę ulgi i zadowolenie.
Mam swoje ograniczenia; czasem udaje mi się dostrzec potrzeby w pojedynczym człowieku, dlatego w dzisiejszym czytaniu głęboko dotyka mnie osoba Jezusa. Wokół Nauczyciela zbiera się bezimienny wielki tłum. Niektórzy przyszli z pobliskich wiosek, większość z daleka. Przyszły całe rodziny, niektórzy nieśli swoich chorych na noszach. Bogatsi z prowiantem, większość biednych, przyzwyczajonych do trudnych warunków. Jezus obejmuje swoim wzrokiem cały ten lud i każdego z osobna. Żal mu tego ludu. Widzi ich trud, choroby, głód i niewygody. Tę troskę i uczucia wyraża wobec uczniów. Bazując na skromnych ludzkich zasobach karmi wszystkich do syta.
Jezus to nie ideolog skupiony na swojej nauce, to Bóg o Sercu hojnym dla wszystkich, którzy Go wzywają, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, cierpliwym i pełnym miłosierdzia. To Ten, który zna każdego z nas po imieniu, także wspomnianego chorego, którego imię po wielu latach zapomniałam.
