Nawrócić się i owocować

Komentarz do fragmentu Ewangelii Łk 13, 1-9
III niedziela Wielkiego Postu

Ewangelia na III niedzielę Wielkiego Postu Roku C składa się z dwóch części. Pierwsza dotyczy dwóch tragicznych wydarzeń, a druga część jest przypowieścią o drzewie figowym. Przyjrzyjmy się teraz tym tekstom i zapytajmy o co w nich chodzi?

Pierwsza część wymienia dwie tragedie. Jacyś ludzie opowiedzieli Jezusowi o zbrodni na ludziach, których Piłat zabił kiedy składali ofiary, a  potem sam Jezus wspomniał o osiemnastu osobach, które poniosły śmierć pod gruzami wieży w Siloe. Jezus wychodzi z tych wydarzeń, by wygłosić katechezę na temat nawrócenia. Zadaje kluczowe pytanie w konfrontacji do tych tragicznych zdarzeń: „Czy uważacie, że Ci ludzie byli większymi grzesznikami od wszystkich innych Galilejczyków czy też mieszkańców Jerozolimy, że im się to przydarzyło? Otóż nie! Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie”. 

Codziennie konfrontujemy się z tragicznymi doniesieniami i często jest tak, że przyzwyczailiśmy się do tego typu wiadomości. Może jeszcze robi na nas wrażenie śmierć kogoś kogo znamy lub też bardzo bliskiej osoby. Niemniej Jezus zwraca nam uwagę na fakt, że takie wydarzenia są i trzeba je czytać w kontekście naszego życia, które zmierza nieuchronnie, prędzej czy później do swojego kresu. Nikt z nas nie zna tego momentu, nikt z nas nie zna daty i godziny swojej śmierci. Dlatego trzeba żyć tak, by odejść z tego świata przygotowanym. Inaczej mówiąc, nie umrzeć w stanie grzechu śmiertelnego. Bliskość uroczystości ku czci św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, którą obchodziliśmy 19 marca, podpowiada nam, by szukać pomocy w tej kwestii u niego. To On jest Patronem dobrej śmierci, bo jak mówią Ojcowie Kościoła on sam umierał w obecności Jezusa i Maryi. Dobrze jest więc prosić jego wstawiennictwa o szczęśliwą śmierć. Do nieba nie wejdzie egoista lub też ktoś, kto lekceważył Boga i Jego prawa. Trzeba się nawrócić jak mówi Jezus. Trzeba sprawdzić swoją drogę życia i zweryfikować obrany kierunek. Dobrze jest robić codzienny rachunek sumienia i w świetle Bożego Słowa przeglądać nasze życie. Rachunek sumienia to jakby spojrzenie Bożymi oczyma na nasze życie. Jezus mówi, że grzech zaczyna się w sercu. Dobrze przyjrzeć się naszym ukrytym intencjom lub postawom wewnętrznym, bo z „obfitości serca mówią usta”. Nasze zewnętrzne postawy są jedynie odbiciem tego, co nosimy w środku, w naszym sercu, w myślach. 

Druga część to przypowieść o drzewie figowym. Jest ona jakby kontynuacją Jezusowej katechezy o nawróceniu. Jezus przez tę przypowieść wskazuje, że ważne są owoce. Jeśli nie ma dobrych owoców do zjedzenia na drzewie figowym, to po co takie drzewo w ogrodzie właściciela? Drzewo, które nie przynosi owoców jest bezużyteczne. Podobnie jest z chrześcijaninem, który nie „promieniuje” wiarą. Taki chrześcijanin jest „zbędny”.

Zwrócę uwagę na jeszcze jeden aspekt tej przypowieści, aspekt nadziei. Właściciel winnicy rozmawia z ogrodnikiem o tym konkretnym drzewie, by je wyciąć, a wtedy ogrodnik poprosił o jeden rok więcej szansy dla  tego drzewa i powiedział: „Ja okopię je i obłożę nawozem. Może zaowocuje. A jeśli nie, wtedy je usuniesz”.

Wszystko wskazuje na to, że Jezus jest tym ogrodnikiem, który przyszedł do Bożej Winnicy, by zająć się ogrodem tak, by on obficie owocował. Prośmy zatem gorliwie Jezusa o łaskę wiary głębokiej, o łaskę  „owocowania”. Ono zaczyna się w sercu, potem jest na ustach, by przekuwać się na czyny. Można zrobić taki test. Spójrz na siebie sprzed dziesięciu lat a może sprzed roku. Czy widzisz, że dzisiaj jesteś lepszy, bardziej opanowany, bardziej zaangażowany w sprawy Boże? Jeśli tak, idź tą drogą ku życiu wiecznemu. Proś jedynie o większą gorliwość. Jeśli nie dostrzegasz zmian lub jest jeszcze gorzej niż było, to po prostu nawróć się.

Autorzy tekstów, ks. Zenon Bonecki, Rozważanie, Komentarz do ewangelii