W słuzbie chorym
Służę duszpastersko chorym indywidualnie przybywającym do Sanktuarium, w szczególności udzielając im sakramentu namaszczenia chorych i spowiedzi. Równolegle pełnię obowiązki proboszcza w dziewiętnastu wioskach w okolicach Lourdes.
zdjęcie: www.lourdes-france.org
2024-12-02
Zanim trafiłem do posługi w Sanktuarium w Lourdes, przez lata pracowałem na Madagaskarze. Tam zaczynaliśmy naszą posługę od zera. Przez pierwsze lata to była raczej praca przygotowawcza – a więc nauka języka, wejście w tamtejszą mentalność, zorganizowanie środków, aby jakoś zagospodarować przestrzeń, zadomowić się. Ale i w tym – początkowym czasie – dokonywała się posługa wśród chorych, zarówno w szpitalu jak i dyspenserach misyjnych. Udało się zorganizować grupę lekarzy i pielęgniarek. Powstało CDS – Centrum Diecezjalne Zdrowia, co pozwoliło nam zorganizować szeroką pomoc dla chorych i ich rodzin. Pomocą udało się objąć także samych lekarzy i pielęgniarki zarówno w szpitalu, jak i w ośrodkach misyjnych w archidiecezji. Praca duszpasterska odbywała się niejako „przy okazji” – gdyż nie zwracaliśmy uwagi na przynależność wyznaniową – bardzo dobrze pracowaliśmy z protestantami, katolikami czy poganami. Przejęliśmy od władz lokalnych leprozorium w miejscowości Ilena. Postaraliśmy się następnie o ubezpieczenia zdrowotne wszystkich zatrudnionych w diecezji. Udało się także zorganizować i uruchomić Klinikę Diecezji z dobrze wyposażoną sekcją chirurgii, serwisu ophtalmologii, aptekę i laboratorium medyczne.
Obecnie, od 2006 r. posługuję w Sanktuarium w Lourdes oraz w diecezji Tarbes-Lourdes. W Sanktuarium służę jako kapelan. Sakramenty (msza święta i spowiedź) sprawuję w trzech językach: francuskim, polskim i malgaskim. Mam także powierzone duszpasterstwo w Domu Pielgrzyma Accueil Notre-Dame – gdzie przyjmujemy chorych pielgrzymów właściwie z całego świata. Ponadto służę duszpastersko chorym indywidualnie przybywającym do Sanktuarium, w szczególności udzielając sakramentu namaszczenia chorych i spowiedzi. Równolegle pełnię obowiązki proboszcza w dziewiętnastu wioskach w okolicach Lourdes.
Moja posługa w Sanktuarium trochę rożni się od normalnej posługi duszpasterskiej w parafii. Codzienny kontakt z chorymi, i to z różnych krajów, pozwala na zaangażowanie się bez znużenia – ciągle bowiem dzieje się coś innego i nowego, ciągle coś widzę i przeżywam inaczej. Tutaj na porządku dziennym jest bogactwo doświadczeń, a co za tym idzie – radość z posługi.
Pragnę jeszcze wspomnieć o organizacji pielgrzymek do Lourdes. Chęć przyjazdu w grupie zorganizowanej najlepiej zgłaszać przez stronę internetową Sanktuarium. Niestety, póki co strona ta nie jest jeszcze dostępna w języku polskim, ale czynimy starania, aby ją stworzyć i udostępnić do korzystania. Zalecamy, aby nawet te nieoficjalne pielgrzymki były zgłaszane, bo ma to wpływ na statystyki, według których obecnie do Lourdes przybywa więcej pielgrzymów z Holandii niż z Polski.
Oczywiście, będąc na miejscu, służymy pomocą w załatwieniu wszelkich formalności. Wszystkie zgłoszenia w języku polskim kierowane są do któregoś z nas, duszpasterzy. Zapraszamy zatem wszystkich do Lourdes, światowej stolicy chorych.
Zobacz całą zawartość numeru ►
