Mogłaby być naszą córką, wnuczką, siostrą, koleżanką. Jedną z nas… Od 25 września 2010 roku jest błogosławioną Kościoła katolickiego. Nazywała się Chiara Luce Badano. Dziś mijają 44 lata od dnia jej narodzin.
Dla człowieka wierzącego – krzyż jest narzędziem zbawienia; jest miejscem objawienia się miłości Boga, jest miejscem wywyższenia Jezusa Chrystusa.
Kiedy 2 kwietnia 2005 roku Bóg odwołał go do siebie, poczuliśmy się nagle, jak osierocone dzieci. Wszyscy – kapłani i wierni, a nawet wielu spośród tych, którzy do tej pory w Kościele nie widzieli swojej Matki, a Ojciec święty nie był dla nich najwyższym ziemskim autorytetem.
Oby wszyscy mieli tyle szczęścia, co pewna siedemnastoletnia dziewczyna, którą poznałam dwa lata temu w ośrodku rehabilitacyjnym, gdzie leczyłam skomplikowane złamanie ręki. Na tle Joasi większość z nas, pacjentów tamtego turnusu, wyglądała na całkiem zdrowych, a jednak to jej historia stała się dla wielu źródłem wiary w to, że wszystko jeszcze będzie dobrze.
Chwilę przed podjęciem ze mną rozmowy wirowała w tańcu z charakterystycznym przytupem w grupie kobiet, a na jej twarzy rysował się jakiś przykuwający uwagę wyraz godności i zwycięstwa. Dopiero, kiedy usłyszałem całą jej historię, mogłem zrozumieć skąd się wziął...
Zachęcamy Gości naszej strony do współuczestnictwa we Mszach Świętych sprawowanych w języku polskim przed Grotą objawień Matki Bożej w Lourdes.
Z okazji tegorocznego Wielkiego Postu Ojciec Święty Franciszek zwrócił się do wiernych słowami swego Orędzia. Napisał w nim m.in.: „Wielki Post to czas ogołocenia: dobrze nam zrobi, jeśli się zastanowimy, czego możemy się pozbawić, aby pomóc innym i wzbogacić ich naszym ubóstwem. Nie zapominajmy, że prawdziwe ubóstwo boli: ogołocenie byłoby bezwartościowe, gdyby nie miało wymiaru pokutnego. Budzi moją nieufność jałmużna, która nie boli”.
Z trudem rozprostowałam palce i wtedy z mojej dłoni wypadł ten medalik. Nie należał do mnie. Nigdy niczego takiego nie miałam. Pomyślałam, że pewnie jakaś pobożna pacjentka lub pielęgniarka włożyła mi go do ręki. Tylko po co?
Teraz, gdy listopad – miesiąc szczególnej pamięci o naszych bliskich zmarłych – zmierza ku końcowi, warto prosić Tego, który pokonał śmierć, aby w chwilach próby pozwolił nam pamiętać, że jest Bogiem z nami – Bogiem, Który z nami płacze i Który pragnie nas umocnić.
Niekiedy tylko raz w roku, przy takich okazjach jak dzisiejszy Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego, uświadamiamy sobie, że osoby, które przeżywają poważne problemy psychiczne to dziś całkiem spora część społeczeństwa.
