W ostatnich latach życia, gdy zachorowała na tę samą chorobę, którą wcześniej leczyła, z wielką pogodą ducha znosiła cierpienia. Miała pełną świadomość wszystkich konsekwencji choroby. Przyjęła je i w duchu Apostolstwa Chorych ofiarowała swoje cierpienia w zjednoczeniu z Chrystusem za Kościół święty.
Dziękujemy dobremu Bogu za wszystko, co dobrego udało się zrobić w 2021 r. dla osób chorych, ich opiekunów i duszpasterzy.
Być może już wielokrotnie w naszym życiu ponawialiśmy osobisty akt poświęcenia się Matce Bożej. Proponuję, aby akt poświęcenia się Matce Bożej kolejny raz uczynić w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, 8 grudnia 2022 r., po odpowiednim przygotowaniu.
Bieżący numer „Apostolstwa Chorych” poświęcony jest w dużej mierze tematyce osób starszych, które dzięki zyskanej mądrości życiowej są dla młodszych pokoleń świadkami tradycji i wiary.
Nie bójmy się ciszy. Wejdźmy w nią świadomie. Z pragnieniem spotkania z Emmanuelem, który jest „Bogiem z nami”.
Bez wiary trudno przejść chwile opuszczenia przez bliskich, w czasie, gdy inni się radują. Ale to właśnie osoby naznaczone szczególnym cierpieniem, najbliżej są tajemnicy Bożego Narodzenia.
W zeszłym tygodniu odbyły się pogrzeby dwóch niezwykłych osób: + Weroniki Brożek oraz + Zofii Stawarz. Pierwsza, odeszła do Wieczności, w wieku 100 lat, druga – 69. Obie należały do Apostolstwa Chorych, ofiarując swoje cierpienia za Kościół, od wielu lat.
Jak Maryja pragnę uwielbić Boga za „wielkie rzeczy”, że „wywyższył pokornych” i „głodnych nasycił dobrami”.
Chcemy spojrzeć na osoby niepełnosprawne w świetle ich pasji i talentów.
Zastanawiam się nad swoją wiarą i nad wiarą tego kapłana. Jak wielka ona musiała być, by z takim spokojem pisać do swojej rodziny na kilka godzin przed śmiercią słowa otuchy i nadziei.
