Rozmowa z ks. Jackiem Kocurem, proboszczem parafii św. Michała Archanioła we Lwowie-Sichowie.
Z racji przypadającego w Uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia) Dnia Modlitwy i Pomocy Misjom przedstawiamy rozmowę z s. Katarzyną Gugulską FSK ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Na początku swojej pracy zakonnej posługiwała w Laskach pod Warszawą, opiekując się starszymi siostrami, przez kolejne 12 lat pracowała we wspólnotach w Indii, a od 3 lat przebywa we wspólnocie w Kibeho, w Rwandzie.
Z nadzieją patrzymy w przyszłość. Budujemy nadzieję na wierze w stałą, miłującą obecność Boga w świecie i w naszym życiu.
Opieka długoterminowa jest dużym wyzwaniem zarówno dla rodziny chorego, jak i dla personelu medycznego.
Ilekroć otwieram Księgę Pisma Świętego, mogę mieć pewność, że mówi do mnie Bóg. Tu i teraz, w dzisiejszym kontekście mojego życia
11 lutego br. obchodzony jest XXXI Światowy Dzień Chorego.
Szczególnie pośród przeżywanych ciemności związanych z chorobą, możemy zaświadczyć o Chrystusie. W jaki sposób? Pogodą ducha, cierpliwością, dobrym słowem skierowanym do tych, którzy nami się opiekują.
Aby być na peryferiach – jak mówi papież Franciszek – czyli zanurzonym w życie człowieka, jego sprawy, trzeba poświęcić wiele czasu na modlitwę. Inaczej się nie da. Bez modlitwy człowiek szybko się wypali duchowo.
Początek roku jest okazją, by dokonać podsumowań dotyczących ostatniego czasu. Spoglądając na miniony czas, nie tylko w Apostolstwie Chorych, dostrzegamy wiele trudności. Z nadzieją patrzymy także w przyszłość. Budujemy nadzieję na wierze w stałą, miłującą obecność Boga w świecie i w naszym życiu.
Prośmy pokornie o taką łaskę wiary. Za przykładem Symeona, dzięki Bożemu natchnieniu, idźmy do kościoła – jeśli to niemożliwe, będąc w domu – podejmijmy modlitwę, weźmy duchowo w swoje ramiona Dzieciątko Jezus i błogosławmy Boga.
