Panie Jezu, dziękuję Ci za Symeona. Właśnie w momencie największego kuszenia, w chwili choroby, w niesamodzielności lub starości, Symeon jest mi najbardziej bliski.
Pozwól, by zamilkły we mnie demony nadaktywności, egoizmu i pychy samowystarczalności, które nieustannie mi powtarzają, że muszę być ciągle w pogotowiu, dla wszystkich. To nieprawda. Najpierw mam być dla Ciebie. A potem, razem z Tobą, będę mógł być także dla innych.
Czy zależy nam jeszcze na zbawieniu innych?
Maryja miała piękne i czyste serce, pozbawione obłudy. Tylko takie potrafiło zobaczyć dar nawet w najbardziej prozaicznych, na pierwszy rzut oka nic nieznaczących wydarzeniach. Serce to dostrzegało obecność Boga w każdej sytuacji życiowej, potrafiło słuchać Jego głosu
A może twoim Zwiastowaniem jest choroba, cierpienie, wobec której jesteś bezradny. A ty, jak Maryja, pytasz czy nie przerośnie cię to wszystko, czy dasz radę...
Mam nie tylko pobieżnie przejrzeć Ewangelię. Nie mogę przyzwyczaić się do ducha czasu, który ciągle szuka newsów i nowych bodźców.
Ono jest obecne w codzienności, często w zaciszu… Tak, jak w zaciszu groty Betlejemskiej. Nie w hałasie, gąszczu informacji. Czy jesteś w stanie dostrzec ślady Boga w świecie?
Jeśli mamy być solą dla ziemi lub zakwasem dla ciasta, trzeba się liczyć ze sprzeciwem Złego. Jezusowa droga wyrzucania złych duchów, czynienia dobra i uzdrawiania również natrafiała na konfrontację.
Tego popołudnia lepiej poznałem siebie. To był dla mnie zimny prysznic. Ale też dzięki temu młodzieńcowi uświadomiłem sobie, jak Bóg jest wobec nas cierpliwy i wyrozumiały.
Bóg dawał mu piękne pragnienia, które targały Jego sercem. A jednak kiedy doszło do okazji spotkania z Jezusem, On sam wzgardził Nim tylko.
