Mówi się, że powołanie – w potocznym znaczeniu – jest wezwaniem człowieka do wybrania określonej drogi życia (sposobu, stylu życia). Od strony językowej słowo można rozpisać na dwie cząstki: „po” i „wołanie”. Jest to zatem proces, chronologia zakładająca następstwo zdarzeń: „działanie” musi być poprzedzone „usłyszeniem” głosu Wołającego, następnie rozpoznaniem go i pójściem za nim.
Modlitwa o nowe powołania kapłańskie jest obecnie jedną z najbardziej palących intencji.
W przybliżaniu treści listów ks. Willenborga nie chodzi o zwykły przedruk. Ważne jest ich nowe odczytanie, które wymaga przynajmniej dwóch zabiegów. Potrzebne jest wyjaśnianie i właściwe interpretowanie poszczególnych fragmentów, a także pokazanie, na ile treści, które zostały skierowane do chorych prawie sto lat temu, są aktualne także dzisiaj.
Kolejny tekst ks. prof. Marka Chmielewskiego o modlitwie.
Rozmowa z ks. Joachimem Konkolem, kapelanem w Wojewódzkim Ośrodku Lecznictwa Odwykowego i Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w Gorzycach.
Matt Talbot po swoim nawróceniu zupełnie nie przypominał dawnego, codziennego bywalca miejscowych pubów. Prosty, uczciwy, kochający bliźnich i uczynny, pragnął przede wszystkim pełnić Bożą wolę i poświęcić Mu całe swoje życie.
Bóg jest wierny obietnicy bycia przy człowieku. Proszę o otwarcie Pisma Świętego na Psalmie 143.
– Orędzie Ojca świętego Franciszka na IV Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych – 28 lipca 2024 r.
„Wierzący widzą w Chiarze przyjaciółkę Boga, wymownego świadka wiary, towarzyszkę podróży na drodze ich życia, siostrę, która wstawia się u Boga w wielu potrzebach, wyjednując u Pana dar wiary, nawrócenia i pocieszenia”.
By zbawienie się dokonało, potrzebne jest nawrócenie i wiara w Jezusa, a brak nawrócenia i wiary grożą utratą zbawienia.
