Czy umiem w sposób zdecydowany odpowiedzieć na to pytanie sobie i innym?
Chrześcijanie, a zwłaszcza ci, którzy im przewodzą, powinni uczyć się, że ich prawdziwa wielkość polega na służbie i na niewynoszeniu się. Tylko to jest drogą do ostatecznego wyniesienia.
Po miesiącach pandemicznej przerwy do Lourdes znów wyruszyły pielgrzymki prowadzone przez wolontariuszy włoskiej organizacji UNITALSI. Od ponad 100 lat organizuje ona dla niepełnosprawnych i chorych pielgrzymki do różnych międzynarodowych sanktuariów.
Dzisiejsza Ewangelia wydaje się prosta i jednoznaczna. Czy można coś jeszcze dodać do tego, że należy kochać Boga i bliźniego?
Członkowie Apostolstwa mogą przyjmować Komunię, wynagradzając Panu Jezusowi za grzechy obojętności religijnej, w tym grzechy zaniedbywania Mszy świętej niedzielnej.
Warto zwrócić uwagę na to, że tylko z robotnikami najętymi na początku dnia gospodarz umawia się na konkretną kwotę. Ci, którzy dochodzą później, wiedzą tylko tyle, że dostaną to, co słuszne, i w zaufaniu idą za tą obietnicą.
Nikt nie może zbawić się o własnych siłach, choćby posiadał nawet największe bogactwa, wpływy i znajomości. Przed Bogiem nie liczą się więc układy i dobra pozycja. Bóg patrzy na serce – na to czy jest ono przywiązane do Niego, czy może raczej do świata.
W czasie pandemii koronawirusa Holenderskie Stowarzyszenie na rzecz Wolnej Eutanazji przeprowadziło szokującą kampanię reklamującą „dobrą śmierć”. Ogólnokrajowa telewizja emitowała proeutanazyjne spoty w najlepszym wieczornym paśmie. Trafiły też do mediów prywatnych i na portale społecznościowe.
Młodzieniec z dzisiejszej Ewangelii to taki „porządny człowiek”. Nikogo nie zabił, nie kradnie, nie cudzołoży, czci rodziców, nie zeznaje fałszywie – po prostu ideał! A jednak czegoś BRAK.
Bóg nigdy nie opuszcza człowieka. Niekiedy tylko próbuje naszą wiarę, czasem chce nauczyć nas większego zaufania w Jego wszechmoc lub po prostu skłonić do większej świętości i miłości.
