Zazwyczaj kojarzymy je z ustąpieniem choroby, zanikaniem konkretnego, fizycznego bólu lub wycofaniem się symptomów dolegliwości, które nękają nasze ciało, utrudniając codzienne funkcjonowanie. To oczywiście jeden z wymiarów uzdrowienia – ten, dotyczący materialnej strony naszej egzystencji. Oprócz niego istnieje jednak również drugi wymiar, nie mniej ważny, choć często przez nas niedoceniany. To uzdrowienie wewnętrzne, dokonujące się gdzieś na przecięciu naszego życia psychicznego i duchowego. Warto o nim pamiętać, gdyż zlekceważona potrzeba uzdrowienia wewnętrznego może prowadzić do poważnych egzystencjalnych trudności.
Rozmowa z o. Krzysztofem Wonsem SDS, dyrektorem Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, kierownikiem duchowym i rekolekcjonistą.
Szkoła modlitwy. Ewangelia to Dobra Nowina, w której Bóg objawia nam Siebie. Boże Słowo, które nam towarzyszy, jest lekarstwem na nasze schorowane ciało i duszę. Daj sobie czas, aby każde słowo wybrzmiało w twoich uszach i w twoim sercu. Wypowiadaj słowo po słowie. Zdanie po zdaniu. Niech staną się one modlitwą.
W lipcowym numerze miesięcznika podejmujemy tematykę skupioną wokół uzdrowienia i wiary z nim związanej. Jest to temat wciąż aktualny i ważny nie tylko dla chorych. Każdy człowiek jest przecież w jakimś sensie poraniony i potrzebuje interwencji Jezusa Lekarza.
„Byłem chory, a odwiedziliście Mnie” (Mt 25, 36)
Z Księgi Psalmów. Kto zaufa Bogu, odziedziczy Wieczność. Proszę o otwarcie Pisma świętego na Psalmie 52
Brat Kalikst miał ogromną siłę fizyczną wynikającą z wykonywania trudnej pracy i zahartowania ciała w dźwiganiu ciężkich belek i desek. Odznaczał się też ogromną siłą duchową.
Świat chorego czeka. W szarościach i czerniach bólu, pytań i samotności ukryte jest światło. Dzięki nim – kapelanom – może rozbłysnąć i rozjaśniać drogę. Czterej diecezjalni duszpasterze chorych i służby zdrowia oraz nowo mianowani duszpasterze Apostolstwa Chorych w swoich diecezjach – księża: Dawid, Rafał i dwaj Tomasze podzielili się z nami swoim kapłańskim życiem dla Boga i dla bliźnich
Rozmowa z ks. Pawłem Siedlanowskim, dyrektorem i kapelanem Siedleckiego Hospicjum Domowego dla Dzieci, diecezjalnym duszpasterzem chorych i nowo mianowanym duszpasterzem Apostolstwa Chorych diecezji siedleckiej.
Warto wiedzieć, że pierwszym krajem, w którym papież zezwolił na nowe Święto Serca Jezusa było Królestwo Polskie. Stało się to tuż przed pierwszym rozbiorem. W 1920 roku w obliczu sowieckiej agresji polscy biskupi zawierzyli odrodzoną Polskę Najświętszemu Sercu Jezusa.
